Adnan Bahadır'ın Kaleminden
Her canlının doğup büyüyüp öldüğü gibi siyasal iktidarlar veya siyasi partiler de doğar, büyür ve ölürler. Cumhuriyet kurulalı beri partiler bu minvalde hayat buldular. Atatürk’ün kurduğu CHP 1950 yılına kadar iktidar oldu, ondan sonra merhum Menderes’in Demokrat partisi iktidar oldu ve 1960 darbesine kadar iktidarda kaldı. Şayet darbe olmasaydı bir iki dönem daha iktidar olurdu. Ondan sonra o da tek başına iktidar olamazdı. İhtilalden sonra tekrar CHP’nin de içerisinde olduğu Adalet partisi koalisyon iktidarları başladı. 1970 muhtırasından sonra teknokrat hükümetleri, ardından MSP, MHP, AP koalisyonlarında Milli cephe hükümetleri. 1978 seçimlerinde Bülent Ecevit’in başında olduğu ‘umudumuz Karaoğlan’ sloganıyla seçime girip yüzde 40 oy alan CHP’nin Adalet partisinden 11 Milletvekilini transfer ederek kurduğu Ecevit Hükümetinden sonra tekrar MC’ler denendi. Sonunda 1989 darbesi geldi. Askeri ihtilallere karşı olmama rağmen seksen ihtilalinin o günkü şartlarda ülke için kötü olmadığı kanaatini taşımaktayım. Bu yazımı okuyanlar şaşırabilirler ama o günleri yaşamış bir insan olarak kan gövdeyi götürürken, kardeş kardeşi vururken ihtilal sabahı her şeyin birden bitmesi ülkede herkese rahat bir nefes aldırmıştı. Ondan önceki dönemde askerler sıkıyönetimin ilan edildiği yerlerde asayişi rahatlıkla sağlayabilirlerdi ama işlerine gelmediğinden müdahil olmadıkları kanaatindeyim.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.