Eğitim sevdalısı mahalle

Türk-Yunan Nüfus Mübadelesi ve değişim anlaşması sonucu, 1923 yılında Lozan Antlaşması'na ek protokol uyarınca Türkiye'deki Rumlar'la Yunanistan'da bulunan Türkler, zorunlu olarak göç etmek zorunda kalmışlardı. Bu tarihlerde büyük zorluklarla anayurda göç eden soydaşlarımız Türkiye''nin dört tarafına dağıldılar. Türkiye'de yaşayan Türkler ise her şeylerini geldikleri yerde bırakıp gelen soydaşlarımıza kapılarını açmış, ekmeğini, aşını, toprağını paylaşarak biraz olsun acılarını dindirmeye çalışmışlardı. Bugünkü yazımızda o tarihlerde Yunanistan'ın Selanik şehrinin Sarıbasan köyünden yola çıkıp, Samsun'un Kutlukent beldesi, Çırakman Mahallesi'ne yerleşen soydaşlarımızın yaşantısından kesitler sunmaya çalışacağız.

KUTLUKENT BELDESİNİN YÜZDE ALTMIŞI MÜBADİL
İki dönemden beri Çırakman Mahallesi'nde muhtarlık görevini sürdüren İsmail Güngör, mahalle sakinleri tarafından oldukça seviliyor. Güngör sözlerine "Kutlukent beldesinin yüzde atmışı mübadil" diyerek başlıyor. "Mahallemiz Samsun'un en müstesna ve eğitim oranı en yüksek mahallelerinden biridir. Çocuklarımızın iyi bir eğitim alarak vatana ve millete hayırlı bir evlat olarak yetişmeleri bizim için ayrı bir önem taşır. Tarihimiz Cumhuriyetin kuruluş dönemine denk gelse de altyapısı tamamlanmış, sorunu olmayan bölgesinde örnek gösterilen bir mahalle olmamız bize ayrıca bir gurur veriyor."

'HER ŞEYİMİZ GERİDE KALDI'
Mahallenin en yaşlılarından biri olan Ali Yılmaz, 1929 yılında göçten sonra Türkiye'de doğmuş. "Ben bir şey bilmem ama babamın anlattıkları hep aklımda. Biz oradan göç ederken geçmişimizi, mülklerimizi kısaca her şeyimizi geride bırakıp göç etmek zorunda kalmışız. Yolculuk zor koşullar altında kah yağmurda kah karda telafisi olmayan kötü deneyimler yaşanılarak gerçekleşmiş. Bundan sonra Türkiye'ye yerleştikten sonra da yaşam mücadelesi başlamış. Velhasıl zor yıllarmış. Çok şükür şuanda durumumuz iyi. Yaşım 79 mahallemizde komşuluk ilişkileri, saygı, sevgi kuralları pekçok yerde olmayacak düzeyde yüksek."

'BÜYÜK ADAMLAR ÇIKARDIK'

Mehmet Dinç, zamanında reçberlik yapmış ama şimdi emekliye ayrılmış bir köşede emekliliğin tadını çıkarıyor. "Mahallemizden büyük adamlar çıktı" diyor gözleri parlayarak. "Bazılarının çocukluğunu bilirim. Koşarak bir aşağı bir yukarı oynarlardı. Refahyol Hükümeti sırasında Devlet Bakanlığı yapan Ahmet Demircan, bunlardan birkaçı. Bunun ana nedenin mahallemizin eğitime verdiği önemden kaynaklanıyor."