20 Ocak'ın sonrasına bakmak

20 Ocak 1989. Klişe tabirlerle ; kara gün, büyük acı, felaket, toprağa verdiğimiz şehitlerimizi hatırlatan lanet bir gün. Orta seviyedeki bir Samsunsporlu için yılda bir gün de olsa hatırlanması gereken bir zaman dilimi. Ben ise olaya o açıdan bakmıyorum Samsunspor'u 365 gün yaşayan bir taraftar olarak. Bence 20 Ocak kazasının en acı verici yönü ; o gün kaybettiğimiz değerler değil, kaybettiğimiz değerlerin unutulmaya yüz tutulmasıdır.
Nuri Asan,Muzaffer,MeteTomiç,Asım .. Onların formaları vardı bu taraftarlar için terlettikleri. Peki bu taraftarlar geçen 21 senede onları unuttu mu, hayır. Ama Samsun şehri unuttu verdiği şehitleri. Nuri Asan hocamızın adı tesislerde yaşatıldı, peki ya diğerleri? Hasan Doğan, Haluk Ulusoy gibi isimlere yapılan spor komplekslerinin adlarını verdiler. Bir sokağa, caddeye, parka, bir spor kompleksine veremedik şehitlerimizin ismini. Çok mu zordu bir anıt yapmak o günü hiç unutmamak için, şehirde her yer kemancı heykelleri ile doldurulmuşken. Asırlar öncesinden Amazon tarihi arayanlar, yakın tarihe nasıl bu kadar kör olabildiler? 20 Ocak tarihi için resmi bir anma programı hazırlayan siyasi ekabir var mı? Ya da anma törenine tam kadro teşrif edecekler mi? Sanmam, benim bu yazıyı kaleme aldığım saatte özel kalem müdürleri yarın için çelenk hazırlama derdine düşmüşlerdir. O bile gelirse ne ala. Okullarda bugünü gelecek nesillere taşıyacak kimse var mı ya da şehitlerimiz için bir dakikacık saygı duruşu hazırlatacak yürekli? Belediye otobüslerinde haftalarca "Samsun'dan başka hiç kimsenin bilmediği ancak uluslararası olduğu iddia edilen" dans festivalinin reklamını yapanlar, bir gün olsun bir afiş asacaklar mıdır toplu taşıma araçlarına? Ya da dolmuşcular, hat şoförleri .. Hangi yönetim kurulu kale arkasının birine Mete, diğerine de Muzaffer tribünü ismini vermeyi akıl edecek? Kaç tane sivil toplum kuruluşu 20 Ocak'ta neleri kaybettik anafikirli deklarasyon yayınlayacaklardır? Ben örneklendirmekten sıkıldım, eminim siz de okumaktan sıkılmışsınızdır. Sonuçta 19 Mayıs'ın resmi törenlerini Samsun'a getiremeyen bir kentten bahsediyoruz, 20 Ocak nedir ki onun yanında, değil mi!
20 Ocak kazası Türk futbol tarihinin en acı kazasıdır. Bunu ister kaale almayın, ister bizlerle yaşamayın, tarihten silebilmeniz mümkün değildir. Samsunspor belki 2.ligde ama taraftarın kalbinde her zaman bir numara, acısıyla da tatlısıyla da. Kaybettiklerimiz bir yana geri kalanlara gösterdiğimiz saygıdan hiç bahsetmiyorum bile. Fiziksel ve psiklolojik kayıplarını hiçbir maddiyatın geri getiremeyeceği aşikarken, gerekli sevgi ve saygıyı kent olarak ne kadar verebildik bilemiyorum, taraftarlar her zaman görevlerini yaptılar bu konuda, peki ya diğerleri? Onlar için en güzel cümleyi efsane kaptan Emin Kar söylemişti Habertürk'teki  programında : " Kazadan sonra binlerce söz veren oldu ama 21 senedir bir bardak çaylarını içmişliğim yoktur."
Yarın biz ordayız. Taraftar grupları, Samsunspor sevdalıları, yönetim kurulu, kulüp çalışanları, efsane futbolcularımız ve duyarlı vatandaşlarımız. Fiziken olamasakta, kalben o gün orada sizinleyiz. Peki ya diğerleri?