Alaçam Vicikler köyünden 35 evvel göçüp, Bursa"ya yerleşen Selami ATASOY dostumun gönderdiği, memleket özlemiyle geçmiş yaşantısını yansıttığı güzel şiiri görünce köşemde yayımlamayı düşündüm.
Bu güzel şiir tamamen kendisine aittir.
VİCİKLER KÖYÜ
Kaya başı denilen yer
Köyün toplantı yeri
Toplanırlar bir araya
Unuturlar dertlerini
Ne yolu var, ne suyu
Yoksulluk diz boyu
Düşmüşler ekmek derdine
Kim söylesin doğruyu
Yıl 1964 köyüm okulla tanıştı
Kimi karşı çıktı, kimi çalıştı
Köyün muhtarı idi babam
Bu işe o da şaştı
Zeynel, Ahmet, Babam
Abi kardeş olunca
Bize de yazmak düştü
Doğruları böylece
Bir veli dedemiz vardı
Bağdaş kurur oturur
Onun işi o"dur
Tütün sarar durur
Veli"dir ismi
Kela derler lakabına
Bir dal sigaraya
Lafı uydurur kılıfına
Eyüp dede, Eşref emmi
Bir arada olurlar
Delasan olunca
Sohbete doyarlar
Deli kâşif derlerdi
Doymamış evlat tadına
Bende şahit oldum
İki hatunla yaşadığına
Bir şevket emmi vardı
Komşusu Çolak Şükrü
Alicük derlerdi, hemen yanında
O da bu dünyadan göçtü
Topal Mustafa"yı unutmadım
Çok çalışır dururdu
Birde Ali ağamız vardı
Her işe maydanoz olurdu
Selami"yim sözüm bu
Benim gerçek yüzüm bu
Yoksullukla büyüdüm
Bu köydenim özüm bu.
.Selami ATASOY- BURSA