Bana ne senin şehidinden. Bu cümleye bir gazetede şehit ailesinin isyanını okurken rastladım. Bu cümleyi yazı başlığı olarak kullanırken bile yüzüm kızarıyor, ancak önemsediğimden dikkati çekmek istedim.Ülkemizde mevki sahiplerine gösterilen tutumun şehit ailelerine niçin gösterilmediği sorusuna cevap arıyorum. Bu ülkede yaşayan herkesin de bu soruya cevap aramasının gerekli olduğunu düşünüyorum. Okuduğum haberde şehit babası ve polis memuru arasında bir diyalog vardı: Şehit ailesi, oğlu ile aynı saldırıda şehit olan askerin ailesini ziyarete gitmek için yola çıkıyor ve hız yaptığı gerekçesi ile radara giriyor. Trafik memuruna şehit babası olduğunu ve şehit evini ziyarete gittiğini söyleyen babayı beklemediği bir yanıt derinden yaralıyor.
Trafik polisi: Bana ne senin şehidinden diye bağrınca şehit babası şu sözlerle kendini açıklamış: Benim oğlum şehit ve kendisi için değil bu vatan için öldü.
Sadece bu cümle bile hepimizin sırtında büyük bir yük değil midir?
O diyalog içinde şehit babasının beklentisi polisin durumu görmezden gelmesi değil, sadece manevi destek!
Şimdi varsayalım ki hız sınırını aşan bir milletvekili oğlu ya da zengin bir iş adamının yakın akrabası olsun polisin tutumunda nasıl bir değişiklik olacaktır? Bu sorunun cevabı yüzümüzü kızartacak cinsten. Burada polis memurlarını zan altında bırakmak istemem, tek bir topluluğu hedef almıyorum. Hedef aldığım yetkililerdir. Diyalogtan yola çıkarak düşününce şehitlerimizin ailesi devletten ve bizden sadece manevi destek istiyorlar. Bu dahi sadece cenaze törenlerinde gösterilirken aslında ne büyük haksızlığın mevcut olduğunu görmemiz mümkün.
Bir şehit ailesi niçin iş hakkı önceliğine ya da bir takım ayrıcalıklı haklara sahip olmasın ki?
Ülkemizde saygı ve ayrıcalık her zaman mevki sahiplerine gösterilmiştir.Halbu ki ihtiyaç bazında baktığımızda dengesizlik söz konusu. Bir yerde ego tatmin edilirken diğer tarafta zorunlu ihtiyaçların bile tatmini tehlikede kalabiliyor.Şimdi tüm bunlara bakıldığında açlık grevi yapan şehit ailelerine destek olmamak mümkün değil ancak gerçeği de kabul etmek gerekir ki ülkemizde grevler etkisizdir.
Son olarak paylaşmak istediğim çok anlamlı bir şey var, sokakta yürürken gözüm bir meyve satıcısına ilişti ve meyve arabasında şöyle bir not yazıyordu: Şehit ailelerine ücretsizdir.
İşte bu noktada herkes başını ellerinin arasına alıp düşünmelidir.Bu ülkede ahlaki dengelerle oynanması elzem.Türkiye'nin geçmiş tarihine baktığımızda insan olmanın tarihi ile karşılaşıyoruz, insanlığın en önemli getirisi olan adalet kavramını yaşatmak için harekete geçmek lazımdır. Çözüme giden yol, zihnimizin ücra köşelerinde yatan adalet kavramına sımsıkı sarılmaktır.