Yıllarca aktif siyaset yaptım, uyumadım, yemedim, içmedim, nefes alacak vaktim dahi olmadığı dönemlerim oldu.
Seçimlerin dayanılmaz heyecan dolu günlerini yaşadım.
Gecelerim gündüz gündüzlerim gece oldu.
Ve kazanılan bir çok seçimde yer aldım.
Bir kısmında yer aldım bir kısmını her seferinde seyrettim.
Seçimleri kazanmak güzel bir duygu.
Seçilen belediye başkanlarına ilk günlerde koltuk harika görünüyor.
Makam otomobili, etrafımda pervane adamlar.
İtibardan geçilmiyor etraf.
Ve sonrasında herkes çekilip bir başıma kaldığında gerçeklerle yüzleşiyor.
Rahat koltuk bir anda acıtmaya, duvarlar üzerine gelmeye başlıyor.
Kravatımı gevşetiyor bir çoğu, gömlekten bir düğme açıyor ama rahat nefes alamıyor.
Pencereyi açıyor, içeri biraz daha oksijen gelsin diye ama yok!
Olmuyor!
Olmuyor çünkü öyle bir borç yükü devralmış ki, her ay kendi borçlarını doğru dürüst hesap edemezken milyonlarca liralık borç şak diye gelmiş önüne.
Şimdi ne olacak?
Projeler, vaatler, şehrin beklentileri.
Dağlar gibi borcun altında eziliyor bir anda nerede makamım, koltuğum, makam aracım, itibar saçan insanlar diyor?
Maalesef bu durumu yaşayan neredeyse tüm belediye başkanları.
Her belediye başkanı kendine göre farklı farklı borçlarla karşılaşıyor.
O borç yükü öylesine ağır ki, muhalefet partisi için ıstırap, iktidarla ortak ittifak ortağı için eziyet, iktidar mensubu belediye başkanı için ise engel.
İktidar mensubu belediye başkanı olmanın da çok bir getirisi yok.
Sadece borcunu biraz daha artırma, borcunu biraz daha erteleme, borcunu biraz daha görmezden gelme şansı veriyor.
Kurumlarda işlerini kısmi olarak yürütüp, nefesi hepten kesilmiyor.
Borçlar kimlerden kaldı, nasıl ödenecek, ödeme sürecinde hizmetler nasıl yürüyecek?
Devletin acilen belediyelerin borçları, yapılandırması ya da yeni kaynakların temini noktasında acilen bir çözüm üretmesi şart.
Yoksa önümüzdeki 5 yılda belediyelerin borç derdi milleti gereceğe benziyor.