ÇEK Bİ FIRT
Zaman çabuk geçiyor.Yirmi yıl olmuş.Cartel müzik piyasasına öyle bir girdi ki,yer yerinden oynadı. Bir günde bütün Türkiye onları ve repi tanıdı.Tarzları bizim kültürümüze uzaktı.Grup üyelerini serseri olarak tanımlayanlar bile oldu.
Cartel’i serserilikle suçlayanlar keşke şarkı sözlerine biraz kulak kabartsalardı.Toplumsal yaralara nasıl parmak basıldığını görebilirlerdi.
Uyuşturucu…Çağımızın belası.Bu belanın daha da büyüyeceğini o günlerden görmüşlerdi.Gençleri uyarmak için şarkı bile yaptılar.
Yolun yarısı yaşlarında olan ve Cartel’i sevenler Çek bi fırt isimli şarkıyı hatırlayacaktır. Sözler uzun. Bir bölümünü aktaralım.
Yeni bir gün ama dertlere yok çözüm.Dumanlı bile olsa kafa eski kafa.Şaka maka değil adı uyuşturucu. Ölümdür bunun sonu, sakın unutma bunu.Ayağını denk al laflara kanma.Her güler yüzlüyü arkadaşın sanma.Bir dahaki adımın sonuncu olabilir.Bu zamanın katilleri gülerek gelir.Belki olanlar rüyana renk katar ama yarın sabah gerçekler daha acı koyar.
Gözünü boyar sonra beynini oyar.Kendinden geçerek ne hallerde cana kıyar.Senin hayatında mühim tek şey sensin.Ne kadar yükselirsen o kadar düşersin.Kaç arkadaş daha kaybedeceğim acaba? Galiba masal gibi geliyor bunlar sana.Takma kafana yaylan yaylan ama aklını kullan.Açıkgözlü davran. Mademki uyuşturucu al sana Karakan…
Yirmi yıl sonra Cartel’i niye hatırladım?Ülkemizde uyuşturucu kullanım yaşı her geçen gün düşüyor. Her geçen gün daha fazla insanımız bu illete bulaşmakta.Daha fazla insanımız uyuşturucu batağına saplanmakta.
Uyuşturucu kullanımın önüne geçmek için atılan adımlar yetersiz.Kimse, üstümüze düşen görevi yapıyoruz,demesin.Anne, baba,öğretmen,polis,hakim,doktor,din görevlisi,gazeteci ve televizyoncular dahil kimse üzerine düşeni yeterince yapmıyor.Ya da yapamıyor.
Gençlerimizi uyuşturucu batağına çekerek para kazananlar arı gibi çalışırken,bizler uzaktan izlemekle yetiniyoruz.Onlar bir kişiyi daha uyuşturabilmek için imkanlarını seferber ederken,bizler bir kişiyi daha kurtarmak için hiçbir şey yapmıyoruz.
Namuslularla namussuzların dünya kurulalı beri yaşanan savaşında yine namussuzların her şeyi göze aldığını,namusluların ise hiçbir şeyi göze almadan kenardan baktığını görüyoruz.Kendi çocuğumuz illete bulaşmamış ise bana dokunmayan yılan bin yaşasın diyoruz.Bilmiyoruz ki; bugün bize dokunmayan yılan yarın bizi göbeğimizden sokacak.
Manevi boşluk,özenti,maddi bilgi ve cezaların yetersizliği uyuşturucu kullanımını tetikliyor.Henüz ergenlik dönemine girmemiş çocuklar dahi uyuşturucuyla tanışıyor.
Helal haram kavramına uzak nesiller yetiştiriyoruz. Kişinin kendisine zarar vermesinin dinen ve ahlaken sakıncalarını anlatmıyoruz.
Çocuklara kendi çocuğu gibi sahip çıkan idealist öğretmenlerin yerini ay sonu gelse de maaşımı alsam umursamazlığında olan bilgi aktarıcıları aldı.
Aileler olarak çocuklarımıza yeterince sahip çıkmıyoruz.Saldım çayıra Mevla kayıra…Mantığımız bu. Çocuğumuz kimle gezer,yer içer takip etmiyoruz.Ama diye başlayan bahaneler üretmeyi hüner sayıyoruz.
Maddi bilgi veremiyoruz.Helalden,haramdan,ailesinden,öğretmeninden çekinmeyen çocuğa uyuşturucu kullanımının bedeninde yapacağı tahribatı anlatmıyoruz.Ölümle dans ettiği fikrini aşılayamıyoruz.
Cezalar…İnsan suç işlemekten çeşitli sebeplerle çekinir.Toplumsal baskı,inanç ve vicdan bu sebeplerin en önemlilerindendir.
Peki,kişi toplumsal baskıyı umursamıyor,inanç ve vicdanı kendisine dert etmiyorsa ne olacak? İşte orada hukuk sistemi devreye girer.Suç işleyenin cezasını keser.Bir kapıdan aldığını diğer kapıdan salmaz.
Aile,öğretmen,polis,hakim,savcı,doktor,din görevlisi,gazeteci,televizyoncu hepimiz uyuşturucu meselesine uzaktan bakmaya ve iç geçirmeye devam edelim.Bakalım bu arada ne olmuş?
Türkiye’de uyuşturucuya başlama yaşı on.2014 yılında uyuşturucu nedeniyle hayatını kaybeden insan sayısı 648.Uyuşturucu parası bulmak için suça bulaşan ve bedenini satanların sayısı sayılamayacak kadar çok.
Bir nesli kaybediyoruz.Eserimizle övünebiliriz!!!