Alpay Özalan’la iki dönem kamp yapıp bir türlü takım olamayan, iç sahada dahi mağlup olan, rahat alması gereken maçlardan üzgün ayrılan Samsunspor, vekaleten göreve gelen Besim Hoca’yla 3 puan peşinden asıl hoca olarak getirilen Engin Hoca ile Rize’den 1 puanla dönerek iyiye doğru giden yolun başlangıcı mı acaba dedik.
Eksiklerimiz çok olmasına rağmen gerçekten bir umut ışığı belirdi. Birde şu kendini kanıtlamış olup da oynamayan topçular da kendine gelip o performanslarını sahaya sürseler işte o zaman kaymaklı kadayıf misali tadına doyulmaz bir Samsunspor izler miyiz? 3 veya 4 takviyeyle inanın izleriz. Engin Hoca daha 11’ini tam bulmuş değil, arayış belli ki devam ediyor. Engin Hoca Ahmet Burak’sız bir ilk on bir düşünmezse faydasını görür. Taraftarı da karşısına değil arkana alır ve başarı kaçınılmaz olur. Bu benim naçizane fikrim. Rize’den 1 puan almadık, aksine 3 puanı kaçırdık; Rize bizden 1 puan aldı.
Gelelim Ayite’ye… Öyle penaltı atışı olur mu arkadaş, kaleci mi çalıştırıyorsun? Köşeyi gösterir şekilde o top o kadar yavaş mı bırakılır senin gibi golcü bir topçu tarafından. Sonraki ah vah fayda etmiyor. Samaras gerçekten farkını gösterdi. İlerleyen haftalarda oyuna etkisini daha da çok hissettireceğe benziyor. Bir de şu bizim Furkan Efendi böyle basit hatalı gol yemeyi bıraksa artık. Şu kalede gerçek Furkan olması zamanı gelmedi mi? O güveni arkadaşlarına ve taraftara artık vermesi lazım.
Neyse, tam takım olma yoluna girmişken daha fazla eleştiriyle mide bulandırmayalım. Şimdi köstek değil destek zamanı; o sene bu sene diyelim yola devam edelim… Elâzığ dönüşü inşallah 3 puan sevinci yaşayalım. Kalın sağlıcakla.