Bir dünya isterim. Paylaşımı adaletle yapılan bir dünya. Kazaların, felaketlerin, afetlerin ve bilumum olumsuzlukların sadece fakire uğramadığı bir dünya. Zulmün ve zalimin olmadığı bir dünya. Düzenin ve kanunların hep güçlüden yana işlemediği bir dünya. Güzel bir dünya. Kansız, acısız, baskısız bir dünya. Çiçeği solmayan, soldurulmayan bir dünya. Zehirsiz bir dünya. Kedinin, köpeğin de sevildiği ancak insanların bunlardan daha değerli olduğunun bilindiği bir dünya. En az zenginin köpeği kadar fakirin çocuğuna da şefkat gösterilen bir dünya. Dış görünüşe değil de iç dünyalara önem verilen bir dünya isterim. Kaportadan önemli olan motordur. Kürkten daha ehemmiyetli olan da elbette ki kürkün içindekidir. Bunların bilinip ona göre davranıldığı bir dünya isterim.
Dış görünüşlerin tertip ve düzen içerisinde olması gerekir. Kupkuru bir dış görünüşle yetinilmemelidir. Güzel dış görünüşün ardında kaliteli bir iç dünya gizlenmelidir.
Paylaşım yapılırken adil olmaktan söz açmıştık. Kurdun bile yapmaktan kaçındığı paylaşımı bugün insanlar yapıyorsa ne olacak bu dünyanın hâli? Nereye gidecek bu insanlık? Dereyi bulandıran kurtlar, faturayı kuzulara kesen de kurtlar. Dünya tam bir kurtlar sofrası olmuş. Acı bir film sahneleniyor diyemeyiz dünyada. Bu bir film değil. Bu bir kurgu değil. Gerçekten öte bir gerçek. Acıdan daha acı bir acı.
Bugün suç işleyen, faturayı başkalarına yükleyen, asan, kesen, mahkûm edenler hep aynı insanlar(!) değil mi? Rol veren, rol kesen, rol yapan, rol yaptıran da onlar değil mi? Senaristler de oyuncular da onlardan değil mi? Maşayı tutanlar ve maşazedeler batılın saflarında değil mi?
Hak ve batılın mücadelesi Hz. Âdem"den bu yana süregelmektedir. Bu iki kutbun neresindeyiz? Kendimize bir soralım. Bulunduğumuzu söylediğimiz kutupta bize düşen görevlerin ne kadarını yerine getirebiliyoruz? Vicdanlarımızı nasıl rahatlatabiliyoruz?
Cahit Sıtkı "Memleket İsterim" başlıklı bir şiir yazmıştır. O şiiri verirken şimdi şair olsaydı ve "Dünya İsterim" başlıklı bir şiir yazsaydı neleri yazabileceğini düşünelim. Bir de bugün sıkıntılarımızı dahi anlatabilmekten aciz olduğumuzu düşünelim. Şiiri okuyalım. Bir daha düşünelim. Düşünebilen varlıklar olduğumuza göre son defa bir daha düşünelim. Düşünelim. Şiiri okuyalım.
MEMLEKET İSTERİM
Memleket isterim
Gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun;
Kuşların çiçeklerin diyarı olsun.
Memleket isterim
Ne başta dert ne gönülde hasret olsun;
Kardeş kavgasına bir nihayet olsun.
Memleket isterim
Ne zengin fakir ne sen ben farkı olsun;
Kış günü herkesin evi barkı olsun.
Memleket isterim
Yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun;
Olursa bir şikâyet ölümden olsun.
CAHİT SITKI TARANCI