Duvar yazıları

80 ihtilalinden önceki kargaşa ortamında, hangi mahalleye giderseniz ,duvar yazılarından ,mahallenin sağcı mı solcu mu olduğunu anlar ona göre psikolojik ve fiziksel olarak kendinizi hazırlardınız .Duvar yazıları mahallelerin sınırlarını belirlerdi kabaca .Birbirlerine girmiş mahallelerin kıyısında kalan evler yaz boz tahtasıdır, kim ön alırsa o sloganını yazar, ertesi gün diğeri siler kendi sloganını yazardı. Boya ve fırça ekonomisi bir nevi devleti ayakta tutardı. Düşünsenize yapılan birkaç bina, bahar geldiğinde yada bayramda boyanan evler mi daha çok boya malzemesi tüketir, yoksa her gece sokaklarda yazılan, bir sonraki gün silinip değiştirilen duvar yazılarının mı tüketimi fazla olur. Yazı yazılırken  acaba polis ya da karşıt görüşlü herhangi bir grup  gelir mi ? korkusu olmadan yazılan yazı çok daha düzgün dururdu duvarda,80 li yıllarda sokaklarda yazılmamış duvar kalmaz ,ç ve s harflerinin özel yazım teknikleri vardı. Bu iki harfi uzaktan orak çekice benzetiyorsanız  solcu bir mahalleye giriyorsunuz demektir. Bazen  acele yazılarda  yazılırdı ,belli ki birilerinden korkularak hızla yazılmış, plansız yazılardı bunlar. Duvarın tam ortasına gelmesi ,profilden tam görünmesi gibi bir mecburiyeti yoktu o yazıların, Duvarın boyası beyaz ise üzerine siyah ve kırmızı renk kullanılır genelde aceleci grup bazen koyu renk üzerinde, koyu renk çalışması  yaparak karizmayı  zedelese de bunlar genelde iş kazalarıdır. Ülkücü olan bir mahallede yaşayan  sol görüşlü  bir gencin evinin olduğu duvarlar santimetresine kadar kullanılmış, boş alan kalmamacasına sloganlarla doldurulmuştur. Aslında siyasi görüşleri değişik olan büyükler kavgasız bir arada yaşarken, karşıt görüşlü olduğunda bir mahallede, yakın komşular ses çıkarmaz da,biraz uzaktakiler kraldan daha çok kral olurlar. Bir gün bu genç , evinin yakınlarında karşıt görüşler tarafından öldürüldü. Aynı gün sol görüşlü kalabalık bir arkadaş grubu bu mahalleye geliyor. Cenaze  hazırlıkları yapılırken, gençlerde silici ve yazıcı grup oluşturuluyordu. Siliciler, duvarlardaki sağ ideolojiye ait yazılmış yazıları siliyor ,yazıcılarda sol görüşlü ideolojinin yazılarını tüm duvarlara yazmak için uğraş veriyor. Cenaze kalktıktan sonra mahalleden çekilen sol görüşlü kişiler, saatlerce uğraşıp yazdıkları yazıları düşman unsurlara emanet ederek bölgeden ayrılıyor.
Bir gün sonra mahallenin sahibi olan ,sağ görüşlü gençler gelip solcuların yazılarını silerek, yine kendi ideolojilerini belirleyen yazılar ile  duvarları süslemektedirler. Tüm bu olaylar dan yaklaşık  bir hafta sonra kalabalık bir polis grubu  mahallede önlemler almış tüm yazıları sıvı hale getirilmiş katranla silmeye başlamıştı. Polisler gençler gibi itina ile silmiyor, ne renk olursa olsun duvardaki yazı sadece yazıların üzerlerini siyah yaparak, duvarlarda ülkenin içinde bulunduğu  karmaşayı  anlatan sürrealist bir çalışmaya imza atıyordular. Cenaze zamanında duvara yazılan bir yazı vardı "Erdinçler ölmez ",oysa Erdinç ölmüş ve ailesi ona ağlamaktadır .Birkaç saat sonra defnedilecek . O olayın üzerinden tam otuz üç yıl geçti.  Erdinç için o duvarlara yazı yazanlar dan hangisi  Erdinç  ismini  hatırlıyordur. Önceki gün ekranda bir görüntü ,maskeli bir kişi elinde sprey boya ile duvara yazı yazıyor. "Ahmet Atakan ölümsüzdür "çatıdan düştükten sonra, bir kaç gün içinde cenaze defnedilmiştir .Kişi ölümsüz değil ölümlüdür .Yine duvarlar ,yine yazılarla dolu. Yazılanlara  bakarak o sokaktan hangi örgüt mensuplarının geçtiğini anlamak mümkündür. Her geçen imzasını oraya bırakmaktadır .Duvarlara yazı yazmak için duvar sahibinden izin almaya gerek yok ,sen yazarsın birileri çıkıp malesef yazılı duvarları temizler.Sonra ekonomi çalışır. Sen yazarsın sprey firmasında onca insan iş imkanına kavuşur,sprey kutusu imalatçısı, boya imalatında çalışan ,temizlik malzemesi satan yerler kazanır, böylece ülke kazanır. Görüntüde ülke kazanır yaklaşımı varken ülkenin neler kaybettiği  yıllar sonra anlaşılmıştır.