Köpek, kapıda, bağda güzel. Dağda tavşan peşinde güzel. Sürüde bekçiyse güzel. Özetle köpek, köpekse güzel. Doğallığını koruduğu müddetçe, genlerine uygun yaşamasına izin verildiği müddetçe güzel. Havlamayı unutmuş köpekler görüyoruz. Köpek, sadık bir hayvandır. Kedi gibi nankör değildir. Köpekteki sadakati kanaatimce bugün insanlar yanlış yorumlamışlar. Köpeklerden çok fazla şeyler beklemişler. Teselliyi, hayatı, mutluluğu, çocuk ve eş aşkını onlarda aramışlar.
En şerefli mahluk olan insan, insanlık makamında kalabildiği müddetçe bir anlam ifade eder. Aslına uygun davranmalıdır insanoğlu. Verdiği söze muhalefet etmediği müddetçe insan, her iki dünya saadetini daha kolay yakalayabilir.
Bugünkü çarpıklıklardan bir tanesi de insanların insanlıktan ciddi olarak uzaklaşmasıdır. Eksikliklerini başka alanlarda tamamlama yoluna gitmeleridir. Çocuğunu, torununu sevmesi gereken boyalı, süslü püslü bir kadının kucağında bir köpek görüyoruz. Öyle şefkat veriyor ki hayvana sormayın. O şefkatin onda birini bir insanoğluna gösterse onu ömür boyu payidar eder. Anne babalarını bıçaklayan çocuk hikâyelerinden kurtulmuş oluruz böylece. İnsanların hayatlarını kurtaracak şefkat ve sevgiler bugün hayvanlara veriliyor. Çocuk doğurmayı zül sayan bir kadının kucağında bir itin eniğinin sarmaş dolaş bulunması sizce de yanlış değil mi dostlar? Kocasıyla ayrılan diğer taraftan yataklarına koca köpekleri alanlara ne demeli? Koca kahrı çekemeyen, dinimizce eve girmemesi gereken bir hayvanı o güzelim evlere nasıl alırlar? Nasıl onlarla yemeklerini, giysilerini, odalarını, günlerini
mahremiyetlerini paylaşırlar? (Geçende külot ve bikini giydirilmiş bir köpek gördüm. Köpek belli ki kancık. Yazar böyle şeyleri gördü mü yazar kardeşim. Fotoğrafını çekip gazetede teşhir etmediğime şükretsinler.)
Samsun"un en işlek caddesi İstiklal"de kimyası bozulmuş köpeklerle gezen bir sürü insan(!) görmek mümkün. Büyüğü çok büyük. Küçükleri var. Kediden küçük. Kediden korkacak kadar da ürkek köpekler türetmişler. Dedik ya asılları bozulmuş. Asli görevlerinin dışında başka görevlerde kullanılmışlar. Hayvanlara köpek demek mümkün değil. Farklı yaratıklar olmuşlar, yapılmışlar.
Bu köpeklerden korkanlara da köpek anne ve babaları, it dostları şöyle diyor: Bir şey yapmaz. Isırmaz. Havlamaz. Dalmaz. Bu uysaldır. Ya yaparsa? Nasıl güvenebilirim? Sahibine güvenemiyorum ki köpeğe güvenebileyim!
Çocukları saldırgan, köpekleri uysal Batıcı insanlarımız! Size sesleniyorum. Gidişiniz çok yanlıştır. Doğallıkla oynamayınız. Yaratılışa aykırı davranmayınız. Ziraat"te doğal hayatı korumak ve geliştirmekle ilgili bir çalışma başlatan samimi insan Sayın Prof. Dr. Ergin Öztürk var. Onunla da bu konuları konuşuyoruz. Bir araya gelince köpekleri nasıl çiftleştireceğiz veya nasıl sakinleştireceğiz gibi bir sürü safsata ile uğraşmıyoruz. Bizim derdimiz başka! Başkalarının derdi çok başka! Doğallıktan yana olan bizler mi doğru yapıyoruz? Yoksa itçiler mi? Karar sizin! Ataköy TOKİ"den bir dünya evi aldım. Orada oturuyorum. Orada da köpek bakanlar, besleyenler var. Aile fertlerine bir de köpek ekleyenler var. Size karşı ben de inek bakacağım, diyorum. Hem inek süt verir. Olmaz, diyorlar. İnek kaka yapacağı yeri bilmez.
Beni hayvan düşmanı falan sanmayın! Hayvanlara karşı çok merhametleyimdir. (İnsanlara merhameti unutmayanlardanım aynı zamanda.) Miyavlayan bir kedi gördüm mü dayanamam. İçim yanar. Acırım, severim, yediririm. Çocuklarıma hayvanları sevdiririm. Köpekleri de severim. Ekmek atarım, et veririm. Benim tepkim hayvanların insanlaştırılmasınadır. Bir de insanların köpekleşmesinedir. Rolleri değişmiş türlerin bu değişikliklerinin yanlışlığına tepkiliyim.
Kayın biraderim Mehmet Güngör"e yürüyüşe gel, dedim bizim oralara. Hocam, köpeklerden korkuyorum, dedi. Hayır, hayır dedim. Sen köpeklerden değil de insanlardan kork. Güldü ve hak verdi. Doğru söze ne denirdi? Zira roller değişmişti.
Çok sorunumuz var elbet. Ancak onlardan bir tanesini bugün işledim köşemde. Özetle şunu söyleyebilirim: KÖPEKLERİ İNSAN YAPTIK, İNSANLAR KÖPEKLEŞTİ. İnsan kalabilenlere selamlar
Diğerlerine gel kuçu kuçu