Hayata hangi pencere den bakarsak bakalım, görmek istediğimizi görürüz. Bir şeyler den etkilenip o günün psikolojisine göre belki de gözümüzde büyütürüz önemsiz meseleleri. Gönül gözüyle bakan, yüreğinin eliyle elimizi tutanı bile fark edemeyiz. Biz insanoğlu eğitimli ya da eğitimsiz, kadın ya da erkek etkide kalmaya ve olumsuzluğa hazırız her fırsatta. Kaşın altında gözün var diyen olsa gözümüzü çıkartana kadar uğraşırız.
Günümüzde çocuk yetiştirmek, en zor zanaattır. İnsanoğlu karınca misali; kendisi için en iyi olanı düşünür. Artılarının ve eksilerinin hesabını yapar. İşinde başarılı olmak, ailesi için güvenli bir gelecek sağlamak ister. Topluma faydalı birey olma yolunda olumlu adımlar atar. Etkide kalmadan başkalarının düşüncelerine saygı gösterip, kendi duygu ve düşünceleriyle fikirlerini oluşturursa eğer ve bu olumlu fikirlerle yola çıkıldığında aşılamayacak yol yoktur.
Yaşadığınız bölgede ki gelişmelere bakarsınız. Sizi yönetenlerin toplum içindeki davranışları, halkına olan saygısı, kendine olan tutumunun aynasıdır aslında. Topluma mal olmuş eğitimli bireyler, hayata spor sahasındaymış gibi devam edenlerden olunca, güven diye bir duygu kalmaz kimsede. Sizin doğrularınız değil, doğru olan topu fırlatmak gerek doğru kaleye.
Son günlerde ağaca yeşile takmış birileri! Gecenin yarısı bir okulun bahçesinde ki ağaçlardan ne istediler acaba? Ya da bu ağaçların kesilme kararını verirken neyi düşündünüz? Kimseyi yargılamaya hakkımız yok. Sosyal medyada günceli takip eden halkımda bu gibi durumlardan haberdar mutlaka, yine de hatırlatmak isterim. Elektroşok tabancası satın alınmış güzelim ülkemin polisine. Kime hangi sebeple kullanmak için. Benim gibi merak edeniniz var mı?
Biz kardeşiz. Aynı evde yaşar gibi aynı ülkede yaşıyoruz. Sınırlarımız çizilmiş, nice kanlar dökülmüş, bu esnada canlar zayi olmuş. Yürekler yanmış analar, kadınlar bağırlarına taş basmış. Her şey vatan için, vatanımız için. Dökülen al kanlar bayrağımıza renk olmuş. O günler den bu günlere çok sular akmış olmalı köprülerin altından. O sularda bu gün birbirimizi boğmaya ne gerek var. Ana yüreği işte benimki tüm evlatları düşünür. İster polis, ister öğrenci.
Daha son sözü söylemedi hayat. Belki yarınlar, mutlu sonlar var. Yeniden başlamak yorar insanı: Ama sonunda kavuşmak, mutlu olmak var NAZIM HİKMET RAN
Sevgimle, umudunuzla sağlıcakla kalın. Sema.