Bu yazımda ömrünün son günlerini İstanbul da geçirmek isteyen ve vasiyetinde mezarına haç konulmasını istemeyen, İstanbul’a gelirken Bulgaristan da bir tren garında ölen Rus edebiyatının dev ismi Tolstoy’un hayatı sorgulatacak ders niteliğindeki sözlerini paylaşmak istedim.
- Öyle horozlar vardır ki, öttükleri için güneşin doğduğunu sanırlar.
- Bozuk para insanın cebini deler, bozuk insan da kalbini. Bu yüzden harcayın ikisini de gitsin.
- İnsanı bedenen ameliyat etmek için uyutmak, ruhen ameliyat etmek için ise uyandırmak gerekir.
- Varlığı bir şey kazandırmayan insanların, yokluğu bir şey kaybettirmez.
- Ne diye şeytana kızarsın? Bir iyilik yap da o sana kızsın.
- Yaşadıklarınla değil, yaşattıklarınla anılırsın.
- Bir insanın bulunduğu mevkiyle değil, göz koyduğu mevkiyle ölçmek gerekir.
- Bir insan acı duyarsa canlıdır. Başkasının acısını duyarsa insandır.
- İnsanın gerçek gücü sıçrayışta değil, sarsılmaz duruştadır.
- Kendi mutluluğundan başka hedefi olmayan insan kötüdür.
- İnsanların çoğu onu yapıyor diye yanlış, yanlış olmaktan çıkmaz.
- Birine çamur atmadan önce iyi düşün ve sakın unutma önce senin ellerin kirlenecek.
- Başkalarının hayatından ders al. İnsan, bütün hataları kendisi yapacak kadar uzun yaşamıyor.
Bu sözlerde taşıyan anlamları günümüzde kimse dikkate almıyor, ancak hayatında büyük sıkıntı geçirdikten sonra insanın aklı başına geliyor. O zamanda tren kaçmış, iş işten geçmiş oluyor.
Her insan zaman zaman yaptıklarını, yaşadıklarını, yaşattıklarını sorgulamalı, kendine dersler çıkartmalı, hatalarını düzelterek ve kendini yenileyerek hayatına devam etmelidir.
Tolstoy’un dediği gibi insan yaşadıkları ile değil, yaşattıklarıyla anılır.