Bunları bilmek isteyeceğini sanmıyorum;
...
Şimdi hangi yüzle bakacak yüzümüze yeryüzü?
Gecenin koyu mavisinde.
Kuytular sessizlik, tepeler haykırıştır.
Gençliğin silik yüzlerini hatırlamak istemez
hayatı ciddiye alan.
Sürahilerin bir derdi yok aslında
bardaklar olmasa.
Kaburga kemiği gibi eğildi insanlar
-paranın karşısında- bitiveren umutlarıyla.
Bu kaçıncı bahar?
Böyle naz mı olur?
Günlerin hıçkırığı içimde.
İstediğim dert, bu değil.
Etrafımda dönen pervane misin;
Yoksa ince bir sızı mı yüreğimde
Kapılar niye kapalı, ıslık çalan rüzgara karşı?
Günah gözlerin vebali vardı gülkurusu akşamlarda
Eylüller derdime çare değil.
Gecenin gölgesinde kayboldu tüm rüyalarım
Sonsuzluğa merdiven dayadım
Susuzluğun içinde boğuldum
Bugün aynı dünkü gibiyim,
Gündüzleri çuvala koydum kafa ütülüyorum
İşte iyi bir dünya; al yarısı senin olsun!
Al bir tas mutluluk sana
Hayat neye benziyor dersin,
Ya kırık bir kalp ya da bir teselli.
Evet evet, ucuz yürek bunlar,
aklımdasın hayat!
Çocuklar anaya sığınır ana kime?
Su da boğulan balık, bulutu ağlatan ne?
Bu haykırış kime?
Eyvah! Bu ses kimin, ya bu kavga?
Bir damla kan, bin acı demek.
Çağrıya parça parça toplandılar
Küçük tekmeler bunlar bebek
Vuslatın beşiğinde büyümüşüm
Hayat sanki amiral battı oyunu
Sabun köpüğü gibi yalancıydı dostluklar
Önce büyüdü, parladı sonra bitti.
İçine sığmadı dolunayın büyüklüğü
Her gün gelişen ne var hayatımızda
nefsimizden başka?
Ya göl yoğurt tutsaydı. Hadi oradan
kıdemli yalancı!
Mazeret kabul etmiyorum.
Cüzdanını sattı, kimliği de içindeydi
Daha sen bilmezsin;
Parasını verene beleş bu hayat.
Hangimiz aldık hayatın darasını?
İyi ki maviyi unutmamışım.
Abiler amca olmuş, amcalar kocamış,
kocayanlar göçmüş.
Ayağı şişman çocuk nerede?
Kaç kere rafine bu
Tadı dalağımda kaldı.
Köpek gibi havlamasını bilmiyorum
Konuşmaya çalışıyorum sadece
kayıp sözlerle