Hayatta her şey bir döngü içinde.
Yaptığımız her eylemin, söylediğimiz her sözün ve hatta düşündüğümüz her şeyin bir sonucu var.
Doğu felsefesinden Batı’nın etik anlayışına kadar birçok düşünce sisteminde “karma” kavramı, sebep-sonuç ilişkisini anlatan temel taşlardan biri olmuştur.
Karma, en basit haliyle, “Ne ekersen, onu biçersin” prensibine dayanır.
Yani geçmişte yaptığımız iyi ya da kötü her şey, bir şekilde karşımıza çıkar.
Bazen bir dost eli, bazen de beklenmedik bir engel olarak.
Ancak buradaki kritik nokta, karma'nın bir ceza ya da ödül sistemi değil, tamamen doğal bir enerji dengesi olduğudur.
Günlük yaşamda farkında olmadan birçok olumlu ya da olumsuz enerji yayıyoruz.
Birine iyilik yaptığımızda, bunun karşılığı illa o kişiden gelmese bile, hayatın başka bir noktasında bizi buluyor.
Aynı şekilde, başkalarına zarar verdiğimizde ya da adaletsiz davrandığımızda, bu da bir şekilde bize geri dönüyor.
Toplumsal düzeyde de karma önemli bir yere sahiptir.
Adaletin sağlanmadığı, hakkaniyetin gözetilmediği toplumlarda, zamanla huzursuzluk ve kaos ortaya çıkar.
Geçmişte yapılan hatalar, yıllar sonra bile toplumların karşısına büyük krizler olarak çıkabilir.
Bu yüzden bireysel ve toplumsal eylemlerimizin sonuçlarını iyi hesap etmek gerekir.
Öncelikle, dürüst ve vicdanlı olmak gerekir.
İnsanlara adil davranmak, empati yapmak ve merhameti elden bırakmamak, olumlu bir enerji akışıdır.
Kendi çıkarlarımızı düşünmeden yapılan küçük iyilikler bile, hayatın bir noktasında büyük güzellikler olarak karşımıza çıkabilir.
Sonuç olarak, karma bir inanç meselesi değil, hayatın içinde var olan bir denge yasasıdır.
Ektiğimizi biçeriz, verdiğimizi alırız.
O halde, çevremize ve dünyaya nasıl bir iz bırakacağımızı düşünerek hareket etmek, sadece bizim değil, gelecek nesillerin de daha iyi bir dünyada yaşamasını sağlar.
Unutmayalım, iyilik yapıp denize atmak, aslında en çok kendimize yaptığımız bir yatırımdır.