Şiirin tanımına bakacak olursak ana kelimeleri süzgeçten geçirelim.
Duygu, düşünce, düş, özlem, özel bir dil, imge, simge, söz sanatları, ritim, estetik.
Önümüze altın kaseyle sunulmuş ipuçları bu kelimelerde saklıdır.
Birçok şiir yazmak isteyen kişilerin dikkat etmediği noktalar bu on kelime.
Mesela akla gelen her düşünce bir düş olmadığı gibi her kelime grubu da şiir olamaz.
Ama akla gelen kelimeleri duyguya çevirmek ilhamın görevi değildir.
Şairin çabasıyla da ortaya çıkacak olan harikalardır.
Şiirin anlamındaki ilk kelime hakkında düşünelim.
Duyguyu herkes tanımlar maksat yaşamaktadır.
Şiirde yazdıklarınız birer duygu parçasıdır.
Parçaları tam olması için tam anlamıyla bahsedeceğiniz duyguyu hissetmekle biter.
Mesela sevdiklerinden ayrı kalmış bir kişiyi göz önüne alalım.
Bu iş biraz empati kurabilmekle alakalıdır.
Karşında hasret duyan kişinin hisleri önemsenirse yazınıza daha çok yoğunlaşıp o anın içinde yaşarsınız.
O siz olur siz de o.
Şiir yazmada en önemli kural ruha hitap etmektir...
Düşüncede şiirin temasında yer alan bir öğedir.
Hasret kalan kişiyi aklımızda canlandırıp düşünecek olursak, Hayal kurarcasına tek tek o anki davranışı, akıttığı göz yaşları, gözlerindeki bakışları şiir yazmayı kolaylaştıracaktır.
Okuyan kişilerin ruhuna hasret üfleyerek titretirseniz eğer başarmışsınız demektir.
Şiir için yaşadıklarınız anlar, duygu birikimi gerekir.
Yazı dökmek ise diğer aşamadır.
Hayatında sevdiklerinden ayrı kalmamış bir kişi hasret duymayı anlamadığı için şiire dökmekte zorlanır hatta belki de üstünü karalar beğenmez.
Şiiri özgün en önemli kılansa gerçek anlamında takılı kalmamaktır.
Farklılık daima insanların dikkatini çekmiştir.
Her gün aynılık insanı bir süre sonra sıkar.
Arayış için de bırakır.
Bazense tatmin olamaz...