Kral Çıplak

Bir masaldır beklide beynimize iliştirilen dünya. İhtiyar ağızlardan toy torunlara aksettirilen pembe ciltli yalanlar. Rapunzel"in saçlarından tırmanırdım yetişkinliğime, bir yanım külkedisini beklerken bir yanım Sindirella ile dans ederdi saat on ikiyi vurana kadar. Ve bu görkemli dünya, bir balkabağına dönüşene kadar. Âlice ile Harikalar diyarındaydım bir masalda, bir masalda avcının ellerinde ceylan yüreği, başka bir masalda Hansel, Gratel ve Ben. B sınıfı bir ehliyete gerek yoktu düş güzergâhında yol almak için, ya da bir kurşun asker masalında ateş karargâhında yok olmak için. Sen ne kadar dinlemek istersen o kadar masal anlatılırdı. Taksi metresi yoktu çocuk yüreğinin. Bazen bir melodiydi fareli köyün kavalcısına Bremen mızıkacılarının eşlik ettiği. Fakat bitti artık o masallar. Bütün masallar deri değiştirdi. Artık öpülüp insan olmak istemiyordu kurbağa prens, bataklık nilüferleri daha sadıktı insanoğlundan. Gerçek bir çocuk olmak istemiyordu artık Pinokyo, zaten gerçek bir çocuk gibi seviyordu onu babası Gepetto. Ve aslında insanların bir çoğu Pinoko"dan daha odundu. Yalan söylediğinde uzayan burnu, insan nefsinin tahriğiyle uzayan bir organdan daha iyiydi. Aslında kaplumbağa geçememişti hiçbir zaman tavşanı, bir çocuk şahit olmasa kim fark ederdi ki kralın çıplaklığını? Yalandı Ali Cengiz oyunları, karlar kraliçesi yalandı. Sadece benim uyumam içindi bu kadar saçmalık. Biz çirkin ördek yavrusunun kuğuya dönüşmesiyle ilgilenirken, dünya dönüştürülmüştü çirkin ördek yavrusuna. Haberimiz yoktu. Yalandı ağustos böceğinin saz çalması. Oda en az karınca kadar çalışmıştı. Gerçek bir mücadele gözleri açık bir nesil büyütmek içindi ve bütün masallar bizi uyutmak içindi.