“Manzum Öğütler…”

Dar gününde bir “el” mi uzandı eline?…
Bin kere düşün derim azizim…
“Elini” uzatır, “el verir” sanırsın…
“Elinin” mahkumu olursun!...
Uzatır esir eder  “eline”…
“Köleliği” bağlar beline…
“İyiliğini” dolar diline!…
Anlatır “ele güne!”…
***
Yağında kavrulurken…
Yağsız mı kaldın?...
Yağ isteme “yağı olandan” azizim…
“Ya der, yağ der, yağcı der!”…
“Yağ yaktırır” kokutur!…
“Yağ çektirir” dokutur!…
Sanki olur “pehlivan” ki, “yağlattırır” sırtını!…
Bir “ölçek” yağı, bir “fıçı” yağ olur!…
***
Düz yolda mı şaşırdı araban?…
Bırak yardım isteme, “arabasını dağı taşı aşırandan”…
Dönüp bakar…
Akıl satar…
Caka satar…
Al satar…
Bal satar…
“Araba alın” der!…
Maraba kalın” der!…
***
Vesselam…
***
“Adaleti” eşkıyadan…
“Sağlığı” yarım doktordan…
“Cenneti” yarım hocadan bekleme azizim…
***
Varsa “dastarında” kuru “ekmeğin”…
En zengin katıktır “küpteki” “suyun”…
“Sen” sensindir…
“Rol” senindir!…
Başkasına bakıp da “değişmez huyun” uğraşma!…
Hayat da sensin…
Dünya da!…
***
Dön sen,  “hesapsız” “yüreğinin” etrafında…
Bırak, “Güneş” de dönsün senin etrafında!…