Şu son günlerde havaların ısınmasıyla kuşlar adeta akşama kadar şarkı söylüyor. Doğa canlandı,deniz daha berrak daha mavi, güneş daha fazla hissettiriyor kendini. Bütün bunlarla birlikte bizlerde canlanıyoruz, içimizde umut çiçekleri açıyor.
Artık kısıtlamalar yasaklar bitsin, dışarı çıkalım istiyoruz.Uzun süre evlerde kaldık bunaldık.Ben ki şimdiye kadar bir şikayetim yoktu çocuklarım yanımda,gözümün önünde,ailem sağlıklı çok şükür diyordum. Gayet kurallara uyarak mecbur kalmadıkça çıkmadım evden. Ama artık bakıyorum bende de artık tahammül kalmadığını hissediyorum.
Son zamanlarda artık hastalık ve ölüm oranları azaldı ondan dolayı herhalde rahatlama olunca bizde de artık normale dönme isteği daha çok oluştu.İnsanlar havalar ısınınca daha fazla dışarı çıkar oldu. Medyada da artık abartıldığını düşünüyorum.Sürekli insanlar sosyal mesafeye uymadı,sokaklar çok kalabalıktı haberlerini görüyorum ,bazen bakıyorum abartılan gibi değil görüntü .Önceleri bende kızıyordum, biz niye evdeyiz ki o zaman diyordum. Ama artık dışarıya çıkmak bir yasak bir serbest insanların devresi yandı. Ben geçen gün unuttum annemi göreyim dedim.Evlerinin bahçesinde görüşüyoruz açık hava diye. Annem hatırlattı "yasak ya kızım" diye.
İlk günlerde sürekli haberlere bakıp kaç kişi hastalanmış, kaç vefat eden olmuş derken zamanla alışmaya başladık rakamlara.Son zamanlarda bakmıyoruz bile.Kötü haber duymaktan yorulduk.İnsan her şeye alışıyor bu hayatta.Biz virüse de ölümlere de alıştık. Dünyaca bu kadar ölüme yaklaşmışmıydık acaba? Ama ona bile alıştık. En korktuğumuz şeye bile.Artık yaşadığımız bıkkınlık hissinden dolayı olsa gerek virüsü hayatımızın bir parçası yaptık,ya da onu küçümsemeye başladık. Kolay şeyler yaşamıyoruz iki buçuk aydır.
Yaşamlarımızdan, işlerimizden, okullarımızdan olduk.Sevdiğimiz insanları,ailemizi, arkadaşlarımızı göremiyoruz.Bir fincan kahvenin buruk tadı eşliğinde sohbet etmeyi özledik..Bir kaç gün sonra ramazan bayramı var ama biz ilk defa bayramda yasaklı olarak evimizde kalacağız ve herhangi bir gün gibi geçireceğiz.
Kışın daha kolaydı evde kalmak, kabuğumuza çekilmek,ama şimdi tüm börtü böcek bile yuvalarından çıkmış, çiçekler tomurcuklarından açmışken bu yoksunluk hissinin tahammülü zor oluyor. İnsanlardan "cezaya da razıyım çıkacağım artık," sözünü duyuyorum. Dört günlük sokağa çıkma yasağını yeni bitiriyoruz, üç gün sonra bir dört günlük yasak daha geliyor.İnşallah son olur.65 yaş üstü ,yirmi yaş altı iyice bunaldı. Onları daha fazla evde tutmak onlara zarar vermeye başlayacak.
Disiplinli bir millet olan Almanlar dahi "artık bitsin yasaklar "diye sokağa döküldü.Bir de işin ekonomik boyutu var tabi.İnsanlar iş yerlerini kapattı,hatta bir çoğu işinden oldu, borçlandı.Çaresizlik virüs dinlemiyor. Sürekli ikinci dalga gelecek haberleri var bir de.Öyle ise önümüzdeki kış yine evlerdeyiz demektir. Durum böyle ise artık kontrollü bir biçimde normalleşmeye dönmemiz lazım.Yine maskelerimizi takarak, sosyal mesafeye dikkat ederek tabi.Ne yardan ne serden vazgeçilir.Can da tatlı.Hem kendimizi hem de sevdiklerimizi düşünerek yine yazın keyfini çıkarabiliriz. Herkesin buna ihtiyacı var.
Ramazan ayının son günlerinde dua olsun, inşallah en kısa zamanda bu virüs olayı biter ve normal hayatlarımıza döneriz. Diliyorum ki yaz ayları hepimiz için sağlıkla,keyifle geçsin.