4 Temmuz gecesi ansızın geldi
Kimisi duydu anonsu, kimisi uykuda
İnsanlar kaderlerinden habersiz
Yaşadılar son nefeslerini orada
Bir sudur, daldı girdi Toki'ye
Getirdi beraberinde aldı ne varsa beriye
Koşmalar, bağrışmalar sardı bütün siteyi
Kurtaramadık bir türlü, küçük bebeleri
Recebim koştu girdi evine
Yetişti kızına, verdi yukarı merdivene
Ama acı kader yapıştı yakasına
Alamadı evlatlarını, sular doldu evine
Kenan'ıma kimse haber veremedi
Daha yeni gelmişti Trabzon'dan
Belki yorgundu, belki uykusuzdu
Rabbim aldı onu yanımızdan
Sular girince bodrumlara katlara
Ateş düştü analara, arkadaşlara
'Kurtarın! Kurtarın!' sesleri
Yerleşti çocuklara hafızalara
Seli duyan insanlar çaldılar zilleri
Ama duyuramadılar yoktu elektrikleri
Aradılar telefonları ulaşamadılar
Boğuldu sular altında minik canlar
Saat 4 olunca sular biraz çekildi
İnsanlar sordu, diğer kapıcıları
Haberi yoktu kimsenin Kenan'ımdan
Birisi dedi, girdi saat 11'de içeri
İşte o zaman saçlar başlar yolundu
Gitti Kenan'ım, kurtaramadı kendini
Her şeye imdat olan Kenan'ım
Bu sefer kendine yetişemedi
Bende aldım kötü haberi, sabah saat 9'da
Dedi eşim cenazeler oldu Toki'de
Bizim kapıcı ve dört çocuk
Yaktı kuzey yıldızı Toki'yi günlerce
Samsunlu Fehmi, yaptı şehitlere bir türkü
Ağlattı anaları, kazandı gönülleri
Bu kardeşiniz de yazdı haftalarca köşesinde
Selin şiiri, Denge Gazetesi'nde