Öncelikle merhabalar bugünkü köşe yazımda siz değerli Samsunspor taraftarlarına başka bir konudan bahsetmek istiyorum.
29.01.1978 aylardan ise Ocak idi. Bu benim doğum tarihim. Aslında o sabah daha dünyaya gözlerimi açtığımda Samsunsporlu doğmuşum ve öylede gidiyorum. Nefes alıp verdiğim sürede aynen sizler gibi öylece devam edecek. Şimdi gelelim Samsunspor aşkını içimize nasıl bir nefes gibi çektiğimizi ve vücudumuzun her noktasında dolaşan kan gibi hayat verdiğine... Daha ben 5 kardeşimde 4 yaşındaydı Samsunspor'un ilk maçına gittiğimizde. Bizi o maça götüren Samsunsporlu olmamızda çok büyük payı olan kişi ise bizlere daima eski stat da seyrettiği kendi döneminin yıldızlarını yani Acun'u, Temel'i, Kaleci Tekin'i, Deli Şendoğan'ı, Çolak Ömer'i. Rıfat Ustayı ve Canavar Hamdi'yi daha sonraki dönemde ise 19 Mayıs Stadı'nın dış cephe duvarları örülmemiş merdiven boşluklarının altında arkadaşlarıyla beraber oturup soğuk havada soğuktan korunduklarını, hafta sonu eskiden ışık olmayan gece yerine gündüz, yazın sıcakta, kışın ise soğukta oynanan maçlara maçın başlamasına saatler varken nasıl bir heyecan yaşadığını anlatırdı hep bize. Tanju'yu, Savaş'ı, Rıfat'ı, Rahmetli Muzaffer'i, Fatih'i, Erol'u, Zaferi, Yaşar’ı ve elinde tespihi ile sahanın ortasına gelip taraftarlara el sallayan büyük başkan merhum Hasbi Menteşoğlu'nu ( AĞA)yıda o sevdirdi bize.
Koltuğu olmayan üstü açık olan tribünlerde "Kırmızı ve Beyaz' demeyi o öğretti bana. Kendisi çalıştığı fabrikadan sabah saat 07.00 vardiyasından çıkar eve gelir beni ve kardeşimi çocukluğumuzun o unutamadığımız uzun ve güzel bilet kuyruklarına götürür ve işte bize burası Samsunluların ve Samsunsporluların gerçek evi derdi ve öylede oldu. Artık onun bize öğrettiği yoldan bende, kardeşimde gidiyor ve çocuklarımıza aynı sevgiyi, aşkı aşılıyoruz. Yani bu sevgi paha biçilemeyen "Samsunspor Sevgisi" arkadaşlar... Evet, kim biliyor musunuz yazımın başından itibaren sizlere bahsettiğim kişi? Babamın babası çok sevdiğimiz adam gibi adam Samsunspor aşığı, fanatiği 14.12.2009 yılında 76 yaşında kaybettiğimiz ve Hakk'ın rahmetine kavuşan büyük Samsunsporlu sevgili dedemiz bugün oğlumun da ismini büyük bir gururla taşıdığı "Mehmet Karataş" idi. Evet arkadaşlar! Dedemizin bize bıraktığı en büyük mirası, serveti biri bana taktığı merhum babasının ismi, bir diğeri ise renklerine aşık olmayı kendisinden öğrendiğimiz "Samsunspor" idi. Kısacası bizler gibi bütün taraftarlarımızın da böyle anıları ve gerçekleri mutlaka vardır. "Mekânın cennet, ruhun şâd" olsun. Sen yerinde rahat uyu dualarımız seninle dede diyoruz.
Ayrıca hafta sonu zorlu Altınordu karşılaşmasında inanılmaz hırs ve istekle oynayan takımımızı özellikle kadroda haftalar sonra yer bulan ve harika bir şekilde istekli arzulu oynayan gençlerimizi ve onlara güvenerek oynatarak cesurca bir harekette bulunan Yücel Uyar hocamızı da canı gönülden alkışlayıp ve kutlarken hafta sonu Ankaragücü deplasmanın da ki zorlu müsabakadan da en iyi skor ile dönmelerini temenni ediyor ve kendilerine sonuna kadar inandığımı belirtmek istiyorum.
Son olarak da tüm gelmiş ve geçmiş zamanlarda Samsunspor'a sahada ve tribünde yâda başka bir platformda emeği geçip vefat edenleride rahmetle anıyor, mekânları cennet olsun diyor
İşte bu nedenden dolayı: SAMSUNUN ÇOCUKLARI SAMSUNSPORLUDUR demek istiyorum.