Bir kaç gündür denge gazetesinde yazılara başlayacağım birinci sayfadan veriliyor. Birçok insan beni aradı. Çokta tepkili olanlar vardı. Sana yakıştıramıyorlar diyenler, yani başkasının ağzıyla konuşanlar çoğunluk teşkil ediyor. Evet, ben her hafta pazartesi bu köşede yazacağım.  Benden birçok insan ne bekliyor. Sürekli yazdığım gazete de Adnan BAHADIRA saldırayım. Evet, birçok insanın beklentisi bu yönde.  Geçmişte çokta yazdım. Gelip çokta güzel kalemin var devam diyenler oldu. Hatta başka isimler verip bunlar da şöyle yapıyor yaz diyen akıllılar oldu. Yazma diyen bir iki kişi hatırlıyorum. Sonra neoldu? Adnan BAHADIR benimle ilgili bir yazı yazdı, ya da yazdırdı. Yine birçok insan farklı akıllar vermeye kalkıştı.  Hatta yerimi hiç bilmeyenler sorup koşup geldiler. Hepsinin elin de gaz bidonu vardı. Peki, bana yaz diye ısrar edenler acaba Adnan BAHADIR a ne dediler. Bana gaz bidonu getirenler, ona su bidonumu götürdüler. Asla çünkü gaz bidonları tek değildi. Birini bana getirenler, mutlaka diğerini de Adnan BAHADIR a götürdüler. Bana birçok bilgi taşıyan insan müsveddelerini Adnan BAHADIR la birlikte gördüm. Verilen cevaplar çok kıyak. Yakın durup bilgi alıyorlarmış. Hem de ayni masa yemek yiyerek. Ne diyelim iyi güzel afiyet olsun da aynı masada yemek yediği arkadaşından bilgi sızdırana ahlaksız derler.  İnsan yan yana yürüdüğü arkadaşına ihanet etmez.  Bunları niçin yazıyorum, Kimseden korkumuz asla yok. Çünkü Kimsiden ne iş, ne de ihale almadık. Kimseye de yakınımızı işe al demedik. Bu nedenle kimseye de hesap verme gibi bir mecburiyetimiz asla yoktur. Bana bir tek kişi dahi diyemez ki, ben senin için adanan BAHADIRLA dövüştüm, dargınım konuşmuyorum. Çok fazlasın dan vaz geçtik tavır koyan bile olmadı. Ayni şekilde BAHADIRA da diyemez.  Biz kavga edince de mutlu olanlar, kendince ikimizi de idare ettiğini sananlar çoktur.  Ayrıca birileri mutlu olacak diye ömür beyi kavga etmek gibi bir mecburiyetimiz yoktur. ikimizin de rengi bellidir. Sevdiğimizi çok iyi överiz, sevmediğimizi de mutlaka eleştiririz. Ancak bu şehirde o kadar renksiz, alaca bulaca insan var ki, onları asla kimse tanıyamaz. Şimdi dengeler değişti. Biz aramızdaki kavgayı bitirdik. Kendini iyilik meleği görenler bundan memnun olmalılar. Ancak hiç de öyle göremiyorum.  Sonuç olarak ortak dostumuzun ricasıyla bir yemekte bir araya geldik. Ortak dost av.ahmet ÇAVUŞ Benim için hatırı kırılmayacak kadar değere ve sevgiye layıktır. Yemek sonrası Adnan BAHADIR benden yazı yazmamı istedi. Yazdığım gazeteden kendi müsade aldı ve bende haftada bir yazacağım. Her pazartesi perde arkasında saklananları yakalamaya çalışacağım. Gayemiz kimseyi üzmek değil, bildiklerimizi paylaşmak olacaktır. Elbette birilerini de azıcık üzmüş olacağız. Şimdilik bu kadar yeter. Her pazartesi alo samsun kulisi köşemle sizlerle buluşmak üzere. .