Sevgili oğlum Deniz; İsmini ben daha askerdeyken koydum. Daha önceden oğlum olursa ismini ne koyarım diye bir kaç kez düşünmüştüm. Ve en sonunda Deniz olmalı diye düşünmüştüm. Deniz; gerektiğinde ak gerektiğinde kara olabilesin. Donmaya yukardan başlayabilesin ki içinde yaşam devam edebilsin. Sana bu mektubu asker ocağında yazıyorum. Burada düşmanın sadece dışardan gelen bir tehdit değil içimizde de bulunduğunun farkına vardım. En büyük düşman ise cehaletmiş bu mektupta sana açık olacağım. Buraya geldiğimde insanların askerlik için söyledikleri yaptıklarını saçmalık olarak görmeleri beni çok üzdü. Oğul umarım ki askere gelmeden aşık olursun. Vatanda aynen böyle nazlı bir yar gibi, bir kere sevdiysen bir kere o duyguyu içinde hissettiysen ne yaparsan yap içinden atamasın. İnsanların ne dediği senin umurunda olmaz. Sen aşıksındır artık. Her aşk emek ister saygı ister sabır ister. Ama vatan aşkı ise bunlardan farklı olarak kan ister candan öte can ister oğul ister. Ne mutlu ki! Atalarımıza bu kanı verme şansını bulmuşlar. Keşke ! onlar kadar şanslı olabilseydim. Umarım sen bu şansa nail olabilirsin. Her şeyin bir sınır olduğunu gördüm. Ama evlat inan ki bunun sınırı yok. Düşmanın en büyüğü sevdiğini söylediği vatanına, arkasından atan tutandır. Evlat sen bunlara karşı donmalısın. Ama deniz gibi üsten donmalısın ki içinde yaşam devam edebilsin. Gerektiğinde kara gerektiğinde ak olabilesin. İnsan kendisine verilen değeri kendisi belirliyor. Ama vatana verilen değeri belirlemek bize düşmez oğul. Bu sınırların büyük veya küçük olması ile alakalı olan bir durum değil. Bu tamamen senin inancınla alakalı bir durum. Buna sınır çizilemez, dökülen kanın sınırı olmaz. Onun içindir ki oğul gerektiğinde ak gerektiğinde kara olman lazım. Bazı haksızlıklarla karşılaşacaksın oğul; bu hayatın her anında olduğu gibi askerde olacaktır. Verdiğin tepkiyi duruşunla ortaya koyacaksın ama içindeki sevgiyi sorgulamayacaksın bile. Gerektiğinde kara, gerektiğinde ak olacaksın. Buda benim sana vasiyetimdir. Baban Nadir..