Alaçam Vicikler köyünden 35 evvel göçüp, Bursa"ya yerleşen Selami ATASOY dostumun gönderdiği, memleket özlemiyle geçmiş yaşantısını yansıttığı güzel şiiri görünce köşemde yayımlamayı düşündüm.

Bu güzel şiir tamamen kendisine aittir.

 VİCİKLER KÖYÜ

Kaya başı denilen yer

Köyün toplantı yeri

Toplanırlar bir araya

Unuturlar dertlerini

Ne yolu var, ne suyu

Yoksulluk diz boyu

Düşmüşler ekmek derdine

Kim söylesin doğruyu

Yıl 1964 köyüm okulla tanıştı

Kimi karşı çıktı, kimi çalıştı

Köyün muhtarı idi babam

Bu işe o da şaştı

Zeynel, Ahmet, Babam

Abi kardeş olunca

Bize de yazmak düştü

Doğruları böylece

Bir veli dedemiz vardı

Bağdaş kurur oturur

Onun işi o"dur

Tütün sarar durur

Veli"dir ismi

Kela derler lakabına

Bir dal sigaraya

Lafı uydurur kılıfına

Eyüp dede, Eşref emmi

Bir arada olurlar

Delasan olunca

Sohbete doyarlar

Deli kâşif derlerdi

Doymamış evlat tadına

Bende şahit oldum

İki hatunla yaşadığına

Bir şevket emmi vardı

Komşusu Çolak Şükrü

Alicük derlerdi, hemen yanında

O da bu dünyadan göçtü

Topal Mustafa"yı unutmadım

Çok çalışır dururdu

Birde Ali ağamız vardı

Her işe maydanoz olurdu

Selami"yim sözüm bu

Benim gerçek yüzüm bu

Yoksullukla büyüdüm

Bu köydenim özüm bu.

                      .Selami ATASOY-  BURSA