Hayat öylesine garip ki; bir yandan düzeltmeye çalışıp bir yandan bozuyoruz sanırım birçok şeyi. İletişimsizlikten kaynaklanan birçok problem omuzlarımızı düşürüyor. Düzensiz günler yaşıyoruz nereye ve neye gittiğimizi bilmeden. Üstelik bu belirsizlikte yine de direniyoruz hayatta kalabilmek için. (Direnmeliyiz de nefes aldığımız sürece.) Birileri girip çıkıyor hayatımıza; bir çoğunun ismi kağıt kenarlarında kalıyor –telefon defterlerinde-,hatta bazıları hiç anımsanmıyor bile. Peki, yürekteki çukurlar? Onlar kapatılabiliyor mu? Hayır.

Yeni kararlar alıyoruz yastığa başımızı her koyuşumuzda. Sabah hatırlanmayacak. Hatırlansa da uygulanmayacak, uygulanamayacak.

            Sevgiyi yaşayamıyoruz; mutluluğu. O kadar alışmışız ki mutsuzluğa, her sevincin ötesinden üzülmeye; artık mutlu olmaya, gülmeye bile korkuyoruz. Yeni bir serüvene başlayamıyoruz. Ya da zorlanıyoruz. Bazı şeyler elimizde olmuyor… 

ESKİ BİR NOT DEFTERİNDE RASTLADIM SANA.

HANİ BİR ZAMANLAR RAFA KALDIRILAN;

TOZLU, YIPRANMIŞ, ESKİ KOKAN AMA MUTLULUK VEREN… 

GÖZLERİMİ DİKTİM BUĞULU BİR GÜNÜN ORTASINDA DIŞARIDAN GEÇENLERE. BİR ADAM ALMIŞ SIRTINA KÜFE; HAYAT MÜCADELESİ VERİYOR. YÜZÜNDE YILLARIN ESKİTEMEDİĞİ BİR TEBESSÜM VE YILLARIN GETİRDİĞİ ÇİZİKLER. AMA DİNÇ HALA, MÜCADELECİ, OMUZLARI DİK. ÇÜNKÜ ALNINA KARA LEKE GETİRECEK HİÇBİRŞEY YAPMAMIŞ HAYATINDA. İTİLMİŞ, KAKILMIŞ, HIRPALANMIŞ… AMA HİÇBİR ZAMAN KENDİ DOĞRULARINDAN VAZGEÇMEMİŞ. AYAKLARI HEP SAĞLAM BASMIŞ YERE. HEP İNADINA YAŞAMIŞ HAYATIN ACILARINA VE İNSANLARIN DARBELERİNE. HEP İNADINA SAVAŞMIŞ ONLARLA. BAZEN TÜKENDİĞİNİ BİTTİĞİNİ HİSSETMİŞ, SIRTINDAKİ YAŞAM KAMBURUNUN İYİCE AĞIRLAŞTIĞINI HİSSETMİŞ. AMA HİÇBİR ZAMAN ÖLDÜRMEMİŞ İÇİNDEKİ ÇOCUĞU. HEP BİR ÇIKIŞ NOKTASI BULMUŞ KENDİSİNE. HEP YÜKSELTMİŞ HAYAT ÇITASINI. UMUTLA BAKMIŞ GELECEK GÜNLERE. YIKILMAMIŞ HİÇBİR ZAMAN…

              GÖZLERİMİ DİKTİM BUĞULU BİR GÜNÜN ORTASINDA DIŞARIDAN GEÇENLERE.

BİR ADAM ALMIŞ SIRTINA KÜFE; HAYAT MÜCADELESİ VERİYOR. YÜZÜNDE YILLARIN ESKİTEMEDİĞİ BİR TEBESSÜM VE YILLARIN GETİRDİĞİ ÇİZİKLER. AMA DİNÇ HALA MÜCADELECİ, OMUZLARI DİK…

              İŞTE O ADAMDA SENİ GÖRDÜM VE SÜZÜLDÜ GÖZLERİMDEN YAŞLAR. AMA HIÇKIRIKLARA BOĞULMADIM. ÇÜNKÜ BEN KÜÇÜKKEN HIÇKIRIKLARA BOĞULDUĞUMDA SEN HEP KIZARDIN BANA.

              ŞİMDİ BURDA OLSAN VE HIÇKIRIKLARA BOĞULSAM, SEN KIZSAN VE BEN GÖZLERİNE DALSAM… GÜLÜMSESEM.

YEŞİM AKAR