Hep kötü olabilirsin ama hep iyi olamazsın.Olunmuyor.Her zaman yalan konuşabilirsin ama her zaman dürüst olamazsın. Olunmuyor.Verilen sözler her zaman tutulmuyor.Tutulan taraflar değişebiliyor. İşitilen sözler acıtabiliyor.

  İnsanı belkide en çok bu üzüyor.Verdiğin değeri görememek.Benim felsefem kimse benden, verdiği değerden fazlasını göremez deseniz dahi bu bile işe yaramıyor bazen. Bazen karşındakine değer vermemek bile onun seni incetmesine engel olamıyor. Çünkü bazı insanlar o kadar bencil ,o kadar düşüncesiz, o kadar anlayışsız oluyor ki bu yaklaşımları ister istemez sizi rahatsız ediyor.Sen yaklaşmak istesen dahi, sen o insanı sevmeye çalışsan dahi başarılı olamıyorsun.Çünkü kendinden çok uzakta buluyorsun aklından geçenleri.Sana ait hiçbir parçayı bulamıyorsun onda .Kötü yanlarının dahi sana hiç benzemeyişi onu dahada çekilmez hale getiriyor. En ufacık bir olayda seni yüzüstü bırakması da cabası oluyor.

  Toyken daha samimi davranabiliyorsun karşındakilere. Daha gerçekçi yaşayabiliyorsun aşk acılarını. Daha içten ağlayabiliyorsun canın yandığında. Daha yürekli konuşabiliyorsun hakkını aradığında. Sınavlarını daha bir fütursuzca verebiliyorsun.Daha alacağım çok yol var diyorsun acımıyorsun harcadığın zamanlara.

  Sonra yaşın kemale erince ve oturtunca hayatını bir düzene, hep aynı yerinden tutuyorsun hayatın.Hep aynı ata oynuyorsun bahislerini.Hep aynı şiirleri dinliyorsun Cemal Safi'den. Hep aynı rakıyı yudumluyorsun Zeki Müren'i dinlerken gözlerin kapalı.Ve hep aynı şekilde tamamlıyorsun cümlelerini;Hayırlısı olsun…

  Keşke yedimizde neysek yetmişimizde de o olabilsek.Ama yetiştiriyor işte zaman bizi.Büyütüyor köşedeki sokak lambasının altında beklerken saçlarımızı ıslatan yağmurlar. Akıllandırıyor bir noktadan sonra küçükken kafamıza isabet eden terlikler.Ve bıraktığımız şekilde  bulamıyoruz fikirlerimizi.Kendimizdeki değişimi farkedemiyoruz da.

 Sonra kafamıza eserse ayaklanıyoruz ve geçen zamanı ölçmeye çalışıyoruz.Başarabiliyor muyuz? İki bayram arası kadar , devre arası kadar , öğle arası kadar, reklam arası kadar… Hayatımızda görmezden geldiğimiz zamanlar,insanlar,olaylar… O kadar da görünmez değillerdir belkide.

Günün Sözü;

'Hayatın ilk elli yılı metin, geri kalanı yorumdur.'

Arthur Schopenhauer