Var mıydı gerçekten pembe gözlüklerim, çizgi film kahramanlarım,peri masallarım,mutlu sonlarım.Yaşadıkça değil yazdıkça mı oldular.

Bir noktadan sonra bırakıyorum elimdeki ipleri. Kendime başka saçaklar arıyorum.Bir noktadan sonra. Kaderine terkediyorum romantik-komedi filmlerini.

Belki sadece ballı sütün yanında yumurtayı da sevesin diyeydi, tüm mücadelem.Belki benim önümden yürüyebilesin, tüm savaşlardan galip çıkabilesin, herkesten çok mutlu olabilesin diyeydi.Belki de tüm mücadelelerim beni sevebilmen içindi.

Sonra, insanın hamurunda var diye, seni çok sevdim diye, kelimeler kifayetsiz kalsın diye, bıraktım mücadele etmeyi.Sonra , sen tüm salaklıklarımızı, konuşmalarımızı, kırılmalarımızı bir valize tıkıp taşındın başka bir saçak altına.Bende seni rafladım hafızamda.Sonra ben, yoruldum diye, kumandayı paylaşmak istemiyorum diye, seni artık değiştiremem diye, bende bitti diye, omzumda ağlama diye,yalan söyledin diye,ben eski ben değilim diye,seni artık sevemiyorum diye,böylesi daha iyi diye,bıraktım iplerini.Özgürsün.Ve uzaktan her gün,  bensiz batışını izliyorum.Acıyorum.

İnsanlar değişiyor .Ama özünde hiçbir insan değişmez.Bunu artık bende biliyorum.

Günün Sözü;

Bana okuduğum kitapların en güzelinin hangisi olduğunu sorarsanız söyleyeyim;  Annemdir.

Abraham Lincoln

Günün Şarkısı;

Sertap Erener ( Akustik Versiyon ) – Bu Böyle