Huneyn Savaşı yılında, Yemen’de Esved El-Ansi denilen çete reisi peygamberliğini ilân etmişti ve insanları kendi peygamberliğine inanmaya zorluyordu TEFEKKÜR. Yemen’de yeni Müslüman olan Ebu Müslim El-Havlani (r.a.) ise Esved-Ansi’yi reddetmişti. Gerçek Peygamber olarak Hazret-i Muhammed’i (a.s.m.) kabul ettiğini herkese söylüyordu.

Yalancı peygamber Esved, adamları ile Ebu Müslim’i çağırdı ve sorguladı. Ebu Müslim de mertçe cevaplar verdi. Aralarında şu restleşme oldu.

Esved          : “Sen Allah’ in birliğine şahitlik ediyor musun ?”

Ebu Müslim : “Evet Şahitlik ediyorum !.”

Esved          :  “Benim O nun peygamberi olduğuma da şahitlik

                         ediyor musun ?”

Ebu Müslim :  “Anlamadım !”

Esved          :  “Benim Onun peygamberi olduğuma şahitlik ediyormusun

                         dedim.”

Ebu Müslim :  “Ne dediğini duymuyorum.”

Esved          :   “Peki Muhammed’in Allah’ın Peygamberi olduğunu şahitlik

                          ediyor musun ?”

Ebu Müslim :  “Evet Şehadet ediyorum ki, Muhammed Allah’ın kulu ve

                         Elçisidir.”

Esved          :  “Benim de Allah’ ın peygamberi olduğuma şahitlik ediyor

                         musun ?.”

Ebu Müslim :  “Ne söylediğini duymuyorum.”

Bunun üzerine Çete başı Esved öfkesinden küplere bindi ve adamlarına büyük bir ateş yakılmasını emretti. Çete üyeleri hemen harakete geçti. Büyük bir odun yığını hazırlandı. Dev bir ateş yakıldı ve Ebu Muslim el ve ayakları bağlanarak ateşe atıldı.

Fakat Allah’ın emri gereğince, Hazret-i İbrahim-i yakmayan ateş, bu kez de Ebu Müslim (r.a.) da yakmıyordu.

Bu olay karşısında Esved ve adamları hayretlerinden donup kalmışlardı.

Bütün gücüyle yanan ateşe rağmen, Ebu Müslim yanmıyor, ateşin içinde oturur vaziyette duruyor ve onların şaşıran hallerini seyrediyordu.

Bu olay karşısında, Esved’ in yalancı peygamberlik oyunu son bulmuş ve etrafındaki adamlarda dağılmış, Yemen halkı da kendisinden yüz çevirmişti. Bu olaydan 300 yıl kadar evvel, Yemen’de Firavun Jurnuvas’ın yaktığı 30 bin insanın kokusu daha çıkmadan böyle bir mucizenin yaşanması Yemenlileri üzmüş ve şaşırtmıştı.

Ebu Müslim (r.a.) daha sonra Medine’ye geldi. O sırada Peygamber Efendimiz (a.s.m.) vefat etmiş ve Hazret-i Ebu Bekir (r.a.)halife seçilmişti. Ebu Müslim’i Hazret-i Ömer (r.a.) karşıladı ve alnından öptü.

“Allah’a hamd olsun ki, hayatımda bana Muhammed (a.s.m.) ümmetinde

Hazret-i İbrahim (a.s.) mu’cizesine sahip bir yüce kimseyi gösterdi” diyerek karşıladı.