“Kendi Şiirinin en iyi anlatıcısı da yine Şairidir” diyerek, gelin bizde yazının başlığına da verdiğimiz “Çünkü Yaşamak” adlı kitabının “doğumunu” Niçin? sorusuyla yanıtladığı önsüzünden dinleyelim en iyisi…

    “İlk şiirimi yazdığımda, kendi adıma, şiirin, insan fıtratına özel olan paylaşmaya ve bunun huzurunu yaşamaya bir vesile olduğunu keşfettim. Henüz 17 yaşımdaydım. Herkes gibi benim de hayatı (dar çerçevede bile olsa) birlikte göğüslediğimiz arkadaşlarıma, bize ve hayata dair söyleyeceklerim vardı. Gençliğin kırılgan demlerinde dinlemenin en zor iş olduğunu ve şiirle söylemenin dinleyeni daha az inciteceğini erken sayılabilecek bir çağda fark ettim. Ve bir sorumluluk duygusuyla şiir okumaya, yazmayı denemeye ve yine yazdıklarımı arkadaşlarımla paylaşmaya devam ettim.

     Şairin şuurlu kişi, şiirin de bir yanıyla az sözle çok şeyi ve genellikle ortaya söylemek anlamına geldiğini öğrendikten sonra ve yine okuyanın kendi özel varlığını ve bütün donanımını dahil ederek şiirle buluşmasını, şiire katmasını, çoğaltmasını ve hatta söylenmeyenlerin dahi söylenmiş olabileceğine dair yeni ufuklar açmasını gördükten sonra, yani, şiirin yazanı kadar, bel ki de daha çok okuyanına ait bir şey olduğunu fark ettikten sonra şiir olmalı, hep olmalı dedim. Öyle inanıyorum ki bu yüzden büyük Şair İsmet Özel "okuyucu şairler" demiştir şiir okuyucusuna. Şiir okuyanı, izleyeni, dinleyeni ve her ne adla olursa olsun şiirle ilgileneni şiire ve şairliğe dahil etmiştir.Şiirle ilgilenmek, yazmak ve okumak, en azından bu çaba içinde olmak, başlı başına insanın çok saygın bir iştigalidir diye inanıyorum.

     Çünkü orada insanın kendisi var. Ve insan yanımız, bugün binbir sebep ve bahane ile en az üzerinde durulan, neredeyse unutulan bir mefhum olmakla, şiir, belki de bugün, tüm zamanlardan ziyade önemli ve değerli diye düşünüyorum.

     Umudu, güzelliği, cesareti, farkındalığı, yani huzuru paylaşmak ve çoğaltmak dileklerimle...” 

     İşte O, uzun ve yoğun bir çalışmanın ardından, bu sözleriyle Şiir Kitabı'nı dostlarına ve okurlarına sundu… Yine O"nun dilinden, arzuladığı, “umudu, güzelliği, cesareti, farkındalığı, yani huzuru paylaşmak ve çoğaltmak dileği”, biliyorum ki hedefini mutlak bulacak, bir çok ilim ve kalem erbabı tarafından ele alınacak, irdelenecek, üzerine konuşulup yazılacak…

     2007 yılı baskısıyla 65 Şiir"inden oluşan Kitabı"nın Editörü olmaktan son derece onur duyduğum halen Samsun"da Avukatlık mesleğinin yanı sıra bir dizi sosyal ve kültürel aktivitelerini sürdürmekte olan sevgili ağabeyim, dostum Emin Kazım Şen"in, çoktandır “kendimce” dile getirmeyi düşündüğüm kitap çalışmasını bir anlamda “duyuru” babından sizlerle paylaşmış olmaktan mutluyum…Ve kitabındaki ilk şiirinin “ithafına” mazhar olmanın da ayrıca bahtiyarlığını yaşadığımı belirtiyor, “yüreğine ve kalemine sağlık” diyerek sonsuz şükranlarımı iletiyorum… 

     Onun, şiiri ve kitabı üzerine pek tabiî ki çok şey yazmak, söylemek mümkün… Onun, insana ve hayata dair yüklediği önem ve anlamın “sırrı”, daha ilk kitabında, yer alan hemen hemen bütün şiirlerini, dostlarına ithaf etmesinde saklıdır kanımca…Sürç-ü lisan ettiysek affola diyor, bir başka yazıda söylenecek yazılacak olan “çok” şeyi söylemek, yazmak üzre, şahsıma ithaf ettiği ve adını kitabına da verdiği “Çünkü Yaşamak” şiirini tekrar kendisine muhabbetlerimle, sizlere sunmak istiyorum…

ÇÜNKÜ YAŞAMAK
Ben insan…
Denenmiş hayatlardan
Usta ellerden uzak
Yalın bir toprakta yalınayak
İhtarlar eşliğinde başlamışım hayata.
Ve yükseklere varoşlardan yol alırken sırıtarak,
İstihbarat tamam dedi içimdeki haberci.
Ani bir duruşla durup, kırıp ömrümü belinden
Gizlice salınıverdim gürültülü tepelerden.
Her tepede bir ilah,
Omuzlamış köleler.
İlahlık nöbetlerinde damarlarına kan!
İlahlık damarlarına,
Kudurgan…
Ve ben
En geriye sarıp kendimi
Henüz emeklerken bu şehir,
Eksilere doğan bir erkek çocuğuna kadar,
Sadece seyrediyorum
En kenarında hayatın
Ve her şeye ve her seferinde
Yüreğimle dokunuyorum
En uygun uzaklıktan.
Çünkü yaşamak;
Delice çarpan bir yüreğin
Direnirken yeryüzünde
Yüzüne yerin,
Ve gözleri en ilerde keskin!
Yarım nefes
Koklamasıdır hayatı.
Delikanlı bir ölümle
Ölebilmek için…
1998
“Hamit Seven'e”