Kurda kuşa hükmeden, hayvanların lisanını bilen, onlarla konuşabilen, Hazreti Süleyman zamanında bir doğan kuşu huzura gelerek;

“Ey Allah’ın halifesi ve peyganberi, benim bir bahçede agacın üzerinde yuvam var. İçinde yavrularım var. Bahçe sahibi ise gelip yuvamı bozuyor. Hazreti Süleyman bu şikayet üzerine bu yuva bozan adamı çağırtarak azarlar. Adam yaptığından pişman oldugunu ve bird aha doğanın yuvasını yıkmıyacağına dair söz vererek özür diledi,tövbe etti. Süleyman Aleyhisselam da “bird aha sakın böyle hata yapma,yoksa cezalandırılırsın diye” tenbihte bulundu.

Süleyman (a.s.) iki ifriti çağırtarak “bu adamı gözetleyin,eğer yeniden doğanın yuvasını bozarsa, adamı iki parça edİn, bir parçasını doğuya, bir parçasını da batıya savurun”emrini verdi.

İfritler adamı gözetlemeye başladılar. Adam bir yıl sözünü tutu. Bu arada ev kapısına gelen bir fakiri, ağırlıyarak yemek verdi. Azık olsun diye de ekmek verdi.

Aradan epey zaman geçmişti ki kuşların yuva yapma ve yavru çıkarma zamanı gelinde tövbesini unuttu ve doğanın yaptığı yuvayı yine bozdu.

Doğan Hazreti Süleyman’a gelerek ağladı ve şikayette bulundu. Süleyman (a.s.) hiddetlenerek bu işle ilgili ifritleri çağırttı.”Ey ifritler demek emrimi yerine getirmediniz, öyleyse siz de cezalandırılacaksınız” diye tehditte bulundu.

İfritler ise, “Ey Allah (c.c.) elçisi, emrin başımız üzeredir. Biz tam adamı paramparça edecektik ki, Allah (c.c.) üzerimize gökten iki melek gönderdi. Melekler hışımla gelip bizi yakaladılar ve birimizi doğuya, diğerimizi batıya savurdular.

Bu adama yaklaşamadık, meğer ki adam aç bir fakiri doyurmuş ve azık olarak ta ekmek vermiş bundan dolayı da başına gelebilecek müsibetlerden af olunmuş ve korunmuş” dediler.

Bu ifade karşısında Hz. Süleyman (a.s.) ifritleri af ederken. Doğan’a kendi arazisinde bir ağaç tahsis ederek, bundan böyle yuvasını bu ağaç üzerinde kurabileceğini ve kimsenin tehdit ve tahribine uğramıyacağını sözünü vererek, meseleyi hal eder.