Bir gün, halkı tarafından sevilen bilge bir kral, huzuru en güzel resmedecek sanatçıya büyük bir ödül vereceğini ilan eder.

   Yarışmaya çok sayıda sanatçı katılır. Günlerce çalışırlar, birbirinden güzel resimler yaparlar. Sonunda eserleri saraya teslim ederler...

   Tablolara bakan kral sadece ikisinden hoşlanır. Ama birinciyi seçmesi için karar vermesi gereklidir. Resimlerden birisinde sakin bir göl vardır. Göl bir ayna gibi etrafında yükselen dağların görüntüsünü yansıtmaktadır. Üst tarafta pamuk beyazı bulutlar gökyüzünü süslemektedir. Resme kim baktıysa onun mükemmel bir "huzur resmi" olduğunu düşünür.

   Diğer resimde de dağlar vardır ama engebeli dağlar. Üst tarafta öfkeli bir gökyüzünden yağmur boşanmakta ve şimşek çakmaktadır. Dağın eteklerinde ise köpüklü bir şelale çağıldar. Kısacası, resim hiç de huzurlu gözükmemektedir. Fakat kral resme bakınca şelalenin ardında, kayalıklardaki çatlaktan çıkan mini minnacık bir çalılık görür. Çalılığın üstünde ise anne bir kuşun örttüğü bir kuş yuvası vardır. Sertçe akan suyun orta yerinde anne kuş, yuvasını kurmaktadır. Harika bir huzur ve sükûn örneği. Ödülü kim kazanır? Tabii ki ikinci resim!

   Kralın açıklaması ise şöyledir: “Huzur, hiçbir gürültünün, sıkıntının ya da zorluğun bulunmadığı yer demek değildir. Huzur, bütün bunların içinde bile yüreğimizin sükûn bulabilmesidir.” Selam ve dua dilekleriyle bu öyküyü bizlerle paylaşan Mücteba Erbek"e teşekkür eder, huzurlu günler dileriz.