'Çocuğunuz mu var derdiniz var' derler ya, ben ona 'doğal terapi' demeyi seçsem de bugün anladım niye 'dert' dediklerini. Çok şükür sağlıklı ama anne olunca böyle oluyormuş demek ki, illa da doktorun 'sağlıklı' demesini istiyormuşsunuz.
Tabii doktor da bunu şöyle bir bakıp söylemiyor. Hele de bu OMÜ'nün Çocuk Hastanesi ise... 'Sağlıklı' diyebilmek için tahlil tahlil koşturuyorlar sizi... Çok şükür ki öyle!..

Ama benim 9 aylık delikanlının, doktorun tespit edemediği ufak bir sorunu daha var:
"Nazar!"
E, tabii bu da benim alanım... Hemen öyle şahlanmayın "hocam sende mi? Nasıl inanırsın" falan diye.
Sizin de benim ki gibi her gördüğü amca, dayı, teyze, nine, abla, abiye gülücükler saçan, selam verenin kucağına atlayan bir bebeğiniz varsa ve akşam eve gelince tüm davranışlar huysuzluğa, uykusuzluğa, mızırtıya doğru yol alıyorsa bilim milim fasarya oluveriyor.
Neymiş "nazar yokmuş, batıl inançmış"
"Hadi canım sende!.."
Ha, illa ki bilimsel olsun herşey diye inat ederseniz karşımda, onu da açıklarım tabii:
"İnsan bedenindeki olumlu-olumsuz enerji, sizin farkında olduğunuz ya da olmadığınız bir şekilde gözlerinizden ya da enerji akışını sağlayacak herhangi bir kanaldan, o an ilgilendiğiniz bir nesne ya da canlı üzerine, siz isteseniz de istemeseniz de akıyor. Aktarımı yaptığınız karşınızdaki nesne ya da canlı, sizden gelen enerjiyi karşılayacak ya da ona kalkan oluşturacak yeterli miktarda enerjiyi kendinde bulundurmuyorsa, sizinkinden etkileniyor ve bu etkiyi değişik şekillerde gösteriyor, kırılıyor ya da huysuzlanıyor..."
Bu kadar basit!..
Bebeklerde de savunma yapacak enerji az olduğu için çabuk "nazar alıyorlar", "yıldızları çok alçak" oluyor...
Nazar(bakış) kavramı yüzyıllardır, bu alternatif bilimselvari açıklamayı bilenin de bilmeyenin de kullandığı bir kavram olduğu için, tarihi geçmiş, batıl olarak değerlendirilebilir. Ama bilimsel olmamak?... Bence üzerinde bayağı bi düşünülmeli...
Çözüm yolları da ilkel gelebilir çoğumuza ama bilim net bir tanım yapıp seçenekli çözümler üretmedikçe, benim delikanlı gibi anneanne-dede kucağında pışpışlanacak ve bilimin ne yazık ki hiç bir zaman sebebini bulamayacağı belli olsa da , dualarla rahatlayacak...
"Maşallah, maşallah, ne de tatlı çocukmuş, bici bici, aman da aman..."
"Euzu billahi min..."