Arkadaşım, Cemal Dönmez

1987 yılının yazında, Samsun Büyükşehir Belediyesi Konservatuarı Tiyatro Bölümü öğrencileri tarafından Oda Tiyatrosu'nda sahnelenen Nalınlar oyununda izlemiştim

Sonra Duvarların ötesinde

Aklımda ordan yer etmişti

Sonraları kayıt yaptırdığım ve bir yıl devam edebildiğim oda tiyatrosunda tanıştık, dost olduk

Kulakları çınlasın, Cengiz Cermen Konservatuar Müdürü, Şahin, Kemalettin, Cihangir, beyler, o dönemin Oda Tiyatrosu'nun usta oyuncu kadrosu ve tiyatro hocalarıydılar

Ahmet Telli vardı bir de Tiyatronun güçlü oyuncularındandı o da

Ne yazık ki, düştüğü alkolün pençesi, onu genç yaşında hayattan kopardı

Daha sonra ve halen Samsun'un kültür-sanat ve tiyatro hayatına can verenler, Sedatlar, Yaşarlar, Gültekinler, Ahmetler, Kamiller, Hüseyinler ve hatırıma gelmeyen daha bir çok isim gibi o dönemin mezun olan tiyatro öğrencileridir biliyor musunuz?

Bin bir zorluklarla kurdukları özel tiyatrolarıyla bazen çıkıp, bazen batarak, bıkmadan usanmadan da mücadelelerini sürdürüyorlar

Ne acı ki, bu sanat işçileri, sanat için amelelik yaparak tutunmaya çalışırlarken, -çoklarının hiçbir özellikleri olmadığı halde- onların sırtına basarak basamak atlayan bu şehrin resmi ve gayri resmi ekâbir sakinleri ise, inatla bu alın terini görmezlikten gelerek, kültür ve sanata can suyu olmamak için adeta direniyorlar!

Ben 51 yaşında olduğunu gazetelerdeki ölüm haberinden öğrendim, Cemal'in

Adeta yaşıtımız gibiydi

Çok içten, samimi, arkadaş canlısı yanı, onun yaşını gizlemiş, sanki

Epey sonra, bir bez perde, bir sarı ışık ve tasvirlerden bir hayal kurmuş ve Hayali ni gerçekleştirmek için yola koyulmuştu

Gerçekleştirdi de

Geleneksel tiyatromuzun vazgeçilmez gösteri sanatlarından biri olan gölge oyunu Hacivat-Karagözü yeniden canlandırarak, geleneksel gölge oyununun son nesil temsilcilerinden biri ünvanıyla yavaş yavaş ünü Türkiye'ye yayılmaya başlamıştı

Bu arada, 2004 yılında UNİMA (Uluslar arası Kukla ve Gölge Oyunları Birliği) Türkiye Milli Merkezi Üyesi de olmuştu

Samsun'a gelişlerimde, duvarları Hacivat-Karagöz ve diğer karakterlerin tasvirleriyle süslü, masasının üzerinde tamamlanmayı bekleyen tasvirlerle dolu ofisinde oturur sohbet ederdik Sanatı ile ilgili gazete ve dergilerde kendisiyle yapılan haber ve röportajları gösteriyor, gururlanıyordu

Niye gururlanmasındı ki;

1987 yılında adım attığı sanat hayatı içinde, Reis Bey, Nalınlar, Türklerin Dili, Vatan Kurtaran Şaban, Karaların Mehmetleri, Ellerimin Arasındaki Hayat gibi birçok oyunda sahne almış, yönetmen yardımcılığı yapmış, 1992'de öğretim görevlisi olarak Türk Tiyatro Tarihi derslerine girmiş ve 1996'da Gazi Belediyesi Tiyatro Topluluğunu kurmuş, bir çok sanat festivallerinde görev almış ve aldığı görevleri başarıyla sonlandırmış biriydi o

1960'lardan Günümüze Tiyatro konulu Fotoğraf, Kostüm, Aksesuar sergisi açan ve 1960'lardan günümüze kadar tiyatroya emek vermiş tiyatro emekçilerine plaket verdirerek onları onurlandıran da oydu

Gururlanacaktı elbette

Hatta en son, Türkiye genelinde belediyelerin desteği ve işbirliği ile Hacivat-Karagöz oyununu okullarda sergilemek üzere çalıştığı projesine, o dönem çalıştığım sendikanın iş kolu belediye ve özel idareler olduğu için benden projesi için referans olmamı istemiş, bende olur demiştim

Cemal'in ölüm haberi tüm dostlarını ve sevenleri gibi, duyduğumda beni de çok sarstı

Geleceğe ilişkin projeleri vardı ajandalarca, yarım kaldı

Gerçekleştirmeyi hedeflediği hayalleri vardı dolu dolu, yarım kaldı

Arkasında gözü yaşlı ailesini, yakınlarını, sevenlerini ve dostlarını bıraktı

Ama Cemal Dönmez'in, eğer yanında getirebilirsin denseydi! en çok da beraberinde götürmek isteyeceğinden hiç kuşku duymadığım çok sevdiği işi, gücü Hacivat ve Karagözü olurdu

Evet, tasvirler de ağlar!

Hele onlara Cemal Dönmez gibi, can verip yeniden canlandırırsanız, gittiğinizde arkanızdan ağlarlar!...

Ve yıldız gibi kayıp giden Hayalinin ardında miras bıraktığı Karagöz ve Hacivat, ve yeni sahiplerinin ellerindeki değneklerin ucunda, sarı ışıklı perdeler üzerinde, hep arkasından ağladıkları hayaliyi canlandırırlar aslında