Demokrasiyi özümsemiş, toplumuyla birlikte refahın paylaşımını içine sindiren halkçı yönetimlerin olduğu ülkelerde hem asker hem de sivil yöneticiler "Demokrat kafalı" olurlar. Yani demokratlığın apoletlisi, sivili, köylüsü,kentlisi, öğrencisi, çöpçüsü, bilim adamı,profesörü,v.s. diye bir ayrımı olmaz. Tüm toplum kesimlerinin en azından % 51 i demokrasiye inanmış olmalıdırlar. Demokrasi'nin göstergesi aile içi ve sokağın mutluluğudur. Gösterge yine en az % 51 dir. Hal böyleyken"AKP iktidarının iktidar çoğunluğuna dayanarak çıkardığı yasalarla düzenlediği bir yargı 12 eylül veya 28 şubat'ı acaba
 ne kadar adaletli yargılayabilir ve gelecek kuşaklara "niza husumet ve devri-sabıklar" bırakmayabilir..?   Demokraside PÜF NOKTA buradadır. Yoksa iktidarı her eline geçirenin kendi hesabını sorduğu, kendi medyasını, kendi işveren örgütlerini, kendi sendikalarını, kendi Cumhurbaşkanı'nı, kendi bürokratlarını,kendi yargısını yetmedi, kendi öngördüğü ANAYASA'sını velhasılı "ordakini buraya koymakla" isimleri
değiştirip kendine mal etmekle, ilgili ilgisiz her yerde kendilerini hatırlatacak, bir obje bir resim,
ülkenin orasına burasına serpiştirmekle demokrasi olmaz. Vatandaşın en az % 51 inin elektronik ağı bilmediği, cep telefonu özelliklerine uzak, ekonomik paydaşlığa ulaşmamış bir ülkede; Kimlik numarası ağı kurmak E-DEVLET yoluyla sermayeye teslim etmek. Halkın özgürlüğüne açılan tali yolu kapamak ve sermayeyi serbest dolaşıma açmak  demokrasi değildir. Önemli olan vatandaşın özgür dolaşımı olmalıdır. Yukarıda anlattıklarımın ne anlama geldiğini tarih teyit etmiştir. Tek dileğimiz tarihin tekerrür etmemesidir. 12 eylül'ü, 28 şubatı yargılamak bağımsız yargının işidir. Tarafların gösteri atmosferinde yargının dağıtmaya çalıştığı adalet yarınların adaletsizliğini getirir.
                                                                                                                                 Saygılarımla