Samsun şehri 5 yıldır hasret kaldığı Süper Lig'e bu maçtan sonra merhaba diyecek. Benim merak ettiğim ise sahadaki maç değil tribündekilerdeki yapılacak olan tribün şovunu izlemek heralde yıllardır sporseverlerin özlemini çektiği bir duyguydu. Onu izlemek insanların mutluluklarını seyretmek heralde sahada oynanacak olan futboldan daha önemliydi. Söylemesi kolay tam 5 yıldır bu hoca şehir bugünü bu anı sabırla bekledi. Tabiki Samsunspor, sevdalıları için dün çok ama çok önemliydi. Nedenine gelince acaba Samsun'da ne kadar insan böyle bir günü yaşama şansına kavuştu merak ediyorum. Herkesin bildiği üzere şehir gelinlikle bir kız gibi süslenmişti. Bu mutluluğa ortak olmak ister gibiydi. Stadyumun etrafı ise bir karnaval yerini andırıyordu. Tribündekiler kırmızı beyaz olarak süslenmiş heryer bu büyük şölene hazırlanmıştı. Gelelim maça; playoff şansını iyi kullanmak isteyen konuk takım oyuna iyi başladı. Ev sahibi takım ise ne yaptığını bilmeden öylesine bir mücadele sergiledi. Tribünleri dolduran 20 bine yakın seyirci ile ilk 30 dakika içinde atılan iki golü seyrederken Samsunspor, taraftarları heralde hiç bu kadar kötü futbol oynayan, sezon bitsin diyen ekip görmemiştir. Gelelim ikinci yarıya. Samsunspor ve Rizespor takımları biraz hareketli gibi oyuna başladılar. Karşılıklı geçen ilk 15 dakika içinde daha doğrusu çok dikkati çeken 60 dakikalık bölümde verdiği vermediği kararlar ve kartlarla damgasını vuran hakem Süleyman Abay diye bir hakem vardı. Benim asıl merak ettiği maçın gözlemcisinden kaç not alacağı, maça damgasını vuran diğer bir görüntü ise tribünlerdeki taraftarın şovuydu.
İlk önce dediğim gibi rezalet bir yönetim gösteren hakem rezilliği ondan sonrada sahada utanılacak bir futbol bir güzel gördüğüm ise Samsunspor taraftarıydı. Ne diyelim böyle kapattık, bizden söylemesi.