Evde olduğum zamanlar,eski evleri yenileme programlarını özenle ve heyecanla izlerim.Genelliklede,Evim Şahane programını ve Mimar Selim beyi izliyorum.Çünkü mimarın tavırlarını samimi buluyorum.Kısıtlı alanlarda yapılan tadilat ve değişiklikler zordur.Bende Elektrik Tesisatçısı olarak,bir ömürdür inşaatların içindeyim.İnşaatçılığı bildiğim içinde,bu programlar dikkatimi çekiyor vede izlemek hoşuma gidiyor.Kolay değil,tam otuz sekiz yıldır işimi yapıyorum ve halada devam ediyorum.Lise yıllarımda başladım,her halde musalla taşında bitecek.Emekli olmama rağmen hala işime devam etmemin nedeni de,birkaç insana ekmek teknesi oluşturmamdır.Bunun içinde,çok huzurlu ve mutluyum.

       Gelelim yazımın başlığına.Emre KAHVECİ;Ablamın torunu,yani yeğenimin oğlu.Büyük dayıyım.Aynı yerde,aile apartmanında oturuyoruz.Emre;Zeki ve çok mantıklıdır.Çocukluğunda öyleydi,şimdi liseye giden bir delikanlı olarakta hala öyle;Zeki ve mantıklı.Neden Formül Emre KAHVECİ’de diye başlık attım.Anlatayım.

       Evleri yenileme programlarını televizyonda izlerken,mağdur aileleri gördüğümde,bazen benimde gözüm yaşlanıyor.Hüngür hüngür olmasa bile,üzüntümden ağlıyorum.İnsanların;Ne koşullarda,hangi şartlarda ve konumlarda yaşadığını görünce,hüzünlenmemek mümkün mü?İşte,geçtiğimiz günlerde bu programı izlerken aklıma Emre KAHVECİ geldi.

      Yıllar önceydi.Emre altı yaş civarında.Günlerden bir gün,bizde bir arada otururken,neyi konuşuyorduk,neyin sohbetindeydik hatırlamıyorum.Emre aniden;---Dayı,senin zengin olmana az kaldı.Dedi.Herkes şaşkın bir halde,buda nereden çıktı der gibi hepimiz Emre’ye döndük.Emre’nin bu karara nasıl ve neden vardığını merak ederek,hemen sordum.---Emre,ben niye zengin değilim.Dedim.Bana dönerek;---Dayı;Evin yeni,araban yeni ama televizyonun eski.Yeni televizyon alırsan zengin olacaksın.Dedi.Kastettiği televizyon ise sık sık reklamlarda izlediği ve çok beğendiği plazma televizyondu.Emre’nin zenginlik kriterlerinde olan;Evi yeni tadilat yaptırmış ve arabayı da yeni almıştım.Emre’ye göre zengin olmama ramak kalmıştı.Ama şu an zenginim(!).Çünkü,bu konuşmadan bir süre sonra,eski televizyonum bozulunca yenisini almak zorunda kalmıştım.Alırkende;Tüplü televizyonların kalkıp,plazma televizyonlara geçildiğinden,yeni televizyonum plazma olmuştu.Böylece,Emre açısından zengin olma yolundaki en büyük eksiğim olan televizyonu almış ve zengin olma yolundaki tek engelide aşmıştım(!).

       Bu ev yenileme programlarını televizyonda izlerken,kendimi zengin hissediyorum(!).Zenginlikten kastimde;İnsanın bulunduğu şartlara’’ŞÜKRETMEK’’gerektiğini bilmesiydi.Şükretmek gerektiğini bilen biri olarakta, Emre’nin söylediğini daha iyi anlıyorum.Küçük Emre ne kadarda haklıydı.O çocuk haliyle,anlamadan da olsa bize akıl vermiş,görmemiz gerekeni;ŞÜKRETMEYİ,ŞÜKRETMEMİZ GEREKTİĞİNİ, bilmeden de olsa önümüze koymuştu.Ne şükürsüz bir toplum olduğumuzu,etrafımıza bakmaya gerek duymadan önce,kendimize bakarsak ta anlarız.Bitmek tükenmek bilmeyen beklentilerimizin bir kısmını yerine getirsek bile,beklentilerimizi karşılasak dahi,bu sefer başka isteklerimiz başlıyor.Sahip olduklarımızla yetinmiyor ve bulunduğumuz duruma ŞÜKRETMİYORUZ.Hala bir ihtirastır gidiyoruz.Keşke bizden yukarıdakilere baktığımız gibi birde bizden aşağıdakilere bakabilsek.İsteklerimizin sonsuz olması,bizleri;Tatmin olmayan ve azla yetinmeyen,ŞÜKÜRSÜZ insan konumuna getiriyor.Bireylerden başlayarak,hiçbir şeyle yetinmeyen ve tatmin olmayan toplum;Duygularına teslim ve esir olan bir topluma dönüşüyor.İhtiraslarla dolu dünyasında,istediğine ulaşamayan toplum insanıda;Gergin,huzursuz ve agresif olacaktır.Bu tatmin olmayan duygularımızın esiri olmaz ve ŞÜKREDERSEK;İnsan olarak,toplum olarak;Huzurluda olacağız,mutluda.Ama neredeee.!

      EMRE çocuk haliyle formülü bulmuştu;Ev,araba ve televizyon.Ah EMRE ahhh..!Ne güzel söyledinde,bizlerdeki HIRS ve HARİSLİK ne olacak?Biz yetişkin kocaman insanlar olarak,her şeyimiz olmasına rağmen,hala dünya malına sahip olma hırsından ve mücadelesinden,ŞÜKRETMEYİ unutmuşuz..! Yazık..!

      Her şey gönlünüzce olsun.

      SEVGİLERİMLE.