Sessiz sedasız giden sevgilinin arkasından bakar gibiyiz şimdi. Ona son bir kez dur demek, henüz her şeyin bitmediğini göstermek yine bizim elimizde. Tavşanlı karşısında oynanan futbol sanki bize zifiri karanlığın sonunda güneşi gösterir gibiydi sanırım. En karamsar en hüzünlü duygularımızı bir kenara bırakıp, tıpkı BÜYÜK BAŞKANIMIZ,  gibi sıkı sarılma zamanıdır sevdamıza. O sevdadır ki acısı da sevinci kadar güzeldir. Yaşanan o kadar olumsuz olaylara rağmen, içimizden biri olan kaptanımız EMİN KAR'ın  '' ben varım arkadaş'' deyip ortaya çıkmasıyla başlayan bir inanca tüm camia ve taraftarın da uymasından sonra Tavşanlı Linyit karşısında uzatmalarda yenilen gol sonrası vazgeçmek, pes etmek, umutsuzluğa düşmek bize yakışmaz…
Bu ilk maçımızda, bir yıl önceki kadromuzdan sadece Hakan ARSLAN' ı tanıyıp,  bazı topçularımızın ismini bile yeni duyduğumuz bu takımda, puan kaybetmelerine rağmen futbolcularımızda,  benim gördüğüm top oynama isteği, bu hafta olmadı; ama bir daha ki hafta olur düşüncesine sahip olmamıza,  emeklerin karşılığını verme çabasını sanırım herkes gördü ve hissetti ki karşılaşmadan sonra taraftarlar, futbolcularımızı tribünlere çağırıp alkışladılar.  Bu olayı gördükten sonra topçularımızı bu maçta,  tek tek eleştirmek sanırım yanlış olur. Sorunlu bölgelerimiz yok mu ? Elbette var; ama bu bölgelerde oynayan futbolcularımız hakikaten ellerinden geleni yapmaya çalıştılar.  Bu yüzden takımdaki tüm topçu kardeşlerime bir sözüm var…..
İNANIN ÇOCUKLAR
ÇOCUKLAR İNANIN
GÜZEL GÜNLER GÖRECEĞİZ
GÜNEŞLİ GÜNLER……………………………