Hayvan sevgisinin, insan sevgisinden üstün olduğu ülkemde, yaşadığım bir olaydan dolayı çarpıntım hala geçmedi. “ Saygı düzenin anahtarıdır ” diyen Atatürk, ülkemdeki saygısızlığı görse idi onun da yürek sızısı geçmezdi eminim. İnsanlar bile birbirine yaklaşırken acaba bana zarar verir mi düşüncesi ile korkarak yaklaşırken, sahipli ya da sahipsiz bir köpeğin yanından geçmek herkesi tedirgin eder.Her sabah kurs binasına gidene kadar en az beş tane köpek oluyor. Dağlık alanda çalıştığım için nereden ne çıkacağı belli değil. Köylünün tabiriyle; " bir şey yapmaz hocam. Belediye ilaçladı sald."ı dedikleri halde , bana kursuma kadar eşlik eden birileri mutlaka oluyor aylardır .Belediyenin  barınaklarının yetersizliği  konusu da bilgimde. İnsanların  tercih meselesi ,ağlayan bir köpek yerine ağlayan bir çocuk her zaman  tercihimdir. İnsanlar kendilerine ve etrafa zarar verdiklerinde hastanelere kapatılıp hatta zincire vuruluyor .Kendisini savunamayan ifade edemeyen ne çok kadınımız ne kötü şartlarda. Öğretmen emeklisi eşi  kendisi ev hanımı arkadaşımın. Evleri kendilerinin. İki çocuklarından  biri öğretmen diğeri özelde  çalışıyor. Ortak arkadaşımız olan x arkadaşımızın zor şartlarda olduğunu sürekli dile getirerek ve ona acıyarak içime fenalık geçirmişti bir dönem.Oysaki bu arkadaşımın bir köpeği var evinde beslediği . Mama fiyatları konusunda bilgi bile vermiyorum. Bakabileceğin kadar çocuk doğur dediler bize. “Gençlerin çoğu kabalıklarını tabilik zannederler diyor”  ünlü düşünür. Birkaç gün önce öğrencilerime malzeme almaya gidiyorum. SAMSUN MEFRUŞATIN sahibi genç,  pahalı oyuncağı ile cadde ortasında oynarken  gideceğim yöndeler ve kibarca "tutar mısınız korkuyorum" dedim. "Geçin bir şey yapmaz" dedi. Köpek sahiplerinin bu sözünden artık nefreti de aştım midem bulanıyor. İki arkadaş tut tut diye söylemleri var birbirlerine. Anlık bir mesele köpeğin dikkati ve yönü bana döndü ve koşmaya başladı. Ben önde çığlıklar içinde o arkada ne kadar koştuk bilmiyorum pasaj içinde bir dükkana sığındım . Saygısızlık diz boyu oyuncağını almaya geldi ve  köpeği  korkuttuğum için peşimden geldiğini ifade etti. İşyerine köpekle geliyor bu yasak ,özrü kabahatin den büyük birde azar işittim .Sen korkmayabilirsin ama ben korkuyorum.Polisi arayacağımı söyledim ve aradım da. Esnaf genç  kendine öyle bir güven içindeki istersen jandarmayı çağır dedi. Arastadaki esnaflar engellemese bu emeksiz yemek bulan hayvan besleyicisi tehditleri  ile daha kötü şeyler yapabilecek durumdaydı o an. 20 dakika sonra oradan uzaklaştım. Hala gelmeyen  polisi tekrar aradım ve bugün benim yerime sizin anneniz eşiniz de olabilirdi, elinizi sol yanınıza götürün ve öyle davranın dedim .Cezaların çok yetersiz olduğu  parası olanlarında ülkemde ayrıca söz hakkının bulunduğu  için olayların çözüme ulaşması çoğunlukla tek yönlü oluyor ne yazık ki. Olayın sabahında gerekli yerlere şikayet dilekçelerimi verdim. İlkadım Belediyesi sınırlarında olduğu için onlardan da bilgi almak ,bilgilendirmek  istedim .Arkadaşımın eşi başkan yardımcısı önce onunla görüşmeye  karar verdim. Sekreter hanıma derdimi anlattım ,bir süre müzik dinledim hat bana dönünce Burhan beyin  meşgul olduğunu ve notu  kendisinin alacağını söyledi  teşekkür ettim kapattım. Çözüm merkezini aradım bir kez daha derdimi anlattım. Zabıtanın bununla alakasının olmadığını savcılığa bildirmemi söyledi adını sormayı akıl etmediğim bir bey. Ara sıra hat düşüyor her defasında başka biri alo diyor derdimi anlatıp ta  anlatamadığım 38 dakikalık bir telefon rezaleti yaşadım  İLK ADIM BELEDİYESİ ile.. Benim anladığımı sizinde anladığınızı ümit ederek yazımı bitiriyorum. Bu haftalıkta bu kadar, kazadan ,köpeklerden ve saygısız sahiplerinden uzak  bir hafta diliyorum.“ Nehrin kaynağına saygısı, denize doğru akmasıdır”. R.Garudi. Sevgi  ve saygı ile barışık kalın diyorum.