-Derin dondurucuya atacağım huylarım var. Ama kapağını açamıyorum.

-Herkes eteğindeki taşları döksün bir şey deneyeceğim.

-Gökgürültüsünden korkanlar bulutlar arasına saklanmamalı!

-Bana Bugün Bir İyilik Yap gözüme gözük.

-Sanırım gitmeliyim! Sanırım kalmalıyım! Kararlı olmak ne kadar da zormuş!

-Anladım ki, sen de beni seviyorsun. Yaradan'dan ötürü hani!

-Bu ülkede herkes mi anestezist olur ya, baydınız beni!

-İpliğe demişler ki: Ne işin var iğneye takılıyorsun? O da, İğnenin gözüne girmem lazım,demiş!

- Çok güzel fikirler geliyor aklıma, kana karışmadan lütfen müdahale edilsin.

-Hayat çok hızlı geçiyor. Biz ne zaman yaşayacağız?

-Bildiklerim bekleyebilir!

-Kimsenin yaralı parmağına işemeyenler, prostat olsun!

-Hangi akla hizmet ediyordum ben ? Neyse unuttum şimdi!

-Havalar tekrar soğumaya başladı şu "melamet hırkası"nı üstüme alayım.

-O değil de; bir komşumuz vardı, sabahtan akşama kadar ütü yapıyordu. Bu kadar itici ütücü

görmedim.

-Beni seven insanlar hep beni mi bulur?

-Hasretinden prangalar eskittim. Sonra bir eskiciye verdim!

-Aranızda para toplasanızda bana yeni bir ben alsanız!

-Hem ölüm olmasa nasıl kavuşulur en sevgiliye!

-Benim kadar nasıl olacaksın? Ben bile benim kadar olamıyorum!

-Bu dünyada tutunacak bir şey yok. Otobüste bile var.

- Aklın almıyorsa, cebine de koy! diyecektim.

-Sana iki gözüm gibi bakarım. Organ muhafaza memuruyum ben!

-Çekme hayatını ömrümden!

-Bak güzel kardeşim, sosyoekenomik dengeler üzerine oturma!

-Dere kenarında bir taş olaydım da, belki sarılan bir yosun bulurdum.

-O değil de; bu yük gemileri niye hep Panama bandıralı olurlar ki? Neyse!

-Pekala beni dinleyin; hiç kimse dünyanın boşluğunu doldurmak için gelmedi ki bu hayata.

-Fevkaladenin fevkinde miyim? Değilim tabi. Ama olabilir.

-Bataklıkla kim uğraşacak şimdi? Bataklığı kurutmak zor. İyisi mi, ben yine sivrisineklerle mücadele

edeyim.

-Savulalım mı? Savulun! Dindar gençlik geliyor. Ama az yavaş!

-O değil de; şu benim buz tutmayan asfalt projemi henüz kimse keşfetmedi değil mi?

-Belki bir gün ben de "ismini vermek istemeyen bir izleyici" olarak sorular sorarım televizyonculara.

-Hem üzümü yiyip, hem de bağını soramaz mıyım? Peki!

-Öyle ama, her zaman öpönümde olsan!

-Bu kafayla gidersem adam olurum gibi geliyor.

- Benim için üzülme o zaman ikimizde üzülmüş oluruz.

-Evet, merhamete duyarlı olduğum doğrudur.

-Irmaklarda derdini denize dökerler.

-Sus! Sus ki, ne düşündüğünü bilmeyeyim.

-Her şeyi geç, herkes Allah'ın buyruklarını hatırlatıp duruyor, kimsenin de uyguladığı filan yok. Ben

dahil.

-Sana uyan banada uyar. Nasıl olacak bu? Bedenlerimiz farklı!

-Fakirlik, bazı insanları frenliyor! Bazılarını da arsız yapıyor!

-Şeytan diyor ki; sen çok temiz bir insansın ibadet etmene lüzum yok.

-Kışın sorulacak bir soru değil ama; yaz ayında deniz, bunca insanı, özellikle kadınları nasıl ikna edip

de soyuyor? Neyse!

-Ben öyleyim diye demiyorum. Karadenizliler, mısır ekmeği ve hamsi yemekten yakışıklı ve komik

olurlar. Olmazlar mı?

-Bir çay içimi mesafede dostlarım olsun istiyorum.

-Hadi hayatın bir anlamı yok. Ölümün bir açıklaması olmalı ama!

-Bütün derdimiz, maddi ve manevi "ahirete borcu yoktur" yazısıyla gitmek.

-Bizim sözlüğümüzde terketmek yok ama seni bir gün mecburen terkedeceğiz dünya.

-O değil de; insanlarda ki hırsları gördükçe, dünyaya ikna olmuş olduklarını anlıyorum.

-Beni bilmem ama bayım siz manyak mısınız?

-Keşke daha az şey bilip daha çok sevseydim.