Futbol , fazla ilgi duyduğum bir spor dalı değildir.Samsunspor ' luyum. Ve ara sıra maçlara giderim. Samsunspor maçlarının sonucunu öğrendiğimde, maç sonucuna göre kısa süreli sevinçler ve üzüntüler yaşarım. Avrupa kupalarında ise bizi temsil eden hangi takımımız ise onu destekliyorum.

Hafta içi Galatasaray – Schalke maçını izledim.Maç sonucu istediğimiz gibi oldu. Tüm Türkiye sevindi. Maçı beraber izlediğim arkadaşlarım gol pozisyonlarında hop oturup hop kalktılar.Ben tribünleri izlemekten maça dikkatimi veremedim.Tribünleri izliyordum.Çünkü gözlerime inanamıyordum.Acaba yanlış mı görüyorum, diye düşündüm.Her iki takım taraftarları maçı iç içe izliyordu.Sarı kırmızı ve lacivert beyaz formaları giyen insanlar yan yana idi. Arada tel örgüler yok , polis yok…Maçı izlediler.Seyir keyfini aldılar.Maç sonunda taraflar birbirlerine saldırmadı.Ölen ya da yaralanan olmadı.Taşlanan otobüsler yok. Rüya gibi…Herkes sahada oynananın sadece bir oyun olduğunun , iki takımın savaşa çıkmadığının farkında. Bizim ülkemize ne kadar uzak bir durum.Bizde değil yan yana maç izlemek , deplasmana taraftar olarak gitmek , ölüm fermanınızı imzalamak gibi…Ne zaman, ne şekilde saldırıya uğrayacağınız belli olmaz. Geçtiğimiz hafta bir baba çocuğunun gözleri önünde bıçaklanarak yaralandı. Hala futbolun keyifle izlenmesi gereken bir oyun olduğunun farkına varamadık.Bu gidişle uzunca bir süre farkına varacağımız da yok. Soruna çözüm bulamayan Futbol Federasyonu çareyi , deplasman takımı taraftarlarının maça girişlerini yasaklamakta buldu.Bir çok kişinin tepkisini çeken bir karar belki.Ama hiçbir futbol maçı insan hayatından önemli olamaz. Peki neden bu hale geldik ? Nasıl olur da,bir futbol maçı için insanlar birbirlerini yaralar hatta öldürür? Bu sorunun cevabı için bir çok söyleniyor.İşsizlik, diyenler var.Ama işsizlik azalmasa da eskisinden fazla değil.Ekonomik sorunlar , deniyor.Bu da yeni bir şey değil , her zaman vardı.Eğitim seviyesinin düşük olması , diyenler var.Üniversite bulunmayan ilimiz yok.Eğitim seviyesi sürekli olarak yükseliyor. Tamam eğitim sistemimiz çok kaliteli değil ama diplomasız insan bırakmadık , neredeyse…Çok zor değil aslında bu sorunun cevabı.Biz kutuplaşmayı marifet bildik.Bizim gibi düşünmeyenleri dışlamayı sevdik. Her türlü farklılığı düşmanlığa çevirmeyi zevk edindik. Bize bu duyguları aşılayanları , bir kenara atmak yerine alkışlamayı tercih ettik. Siyasette , sanatta , sporda ne kadar kutuplaşmayı körükleyen kişi var ise baş tacı ettik.Sonuç , beraber maç bile izleyemiyoruz. Ülkemizin siyasi ve ekonomik bir çok sorunu var.Ama Galatasaray – Schalke maçında, tribünlerde taraftarların birlikte maç izleyebilmesi bize gerçek sorunumuzu bir kez daha gösterdi.Biz birbirimizi sevmiyoruz. Bir olmayı , birlikte olmayı beceremiyoruz.Sürekli bir kutuplaşmanın içinde tüketiyoruz ömrümüzü. Siyasi görüşlerimizde kutuplaşıyoruz , tuttuğumuz takımlarda kutuplaşıyoruz,yetmiyor memleketlerimizde kutuplaşıyoruz.Kutuplaştıkça uzaklaşıyoruz birbirimizden. Siyasi ve ekonomik sorunlarımızı çözmeyi elbette başaracağız.Ne zaman mı? Birbirimizi sevmeyi , bir olmayı,birlikte olmayı , birlikte aynı stadyumda maç izlemeyi öğrendiğimiz zaman.