O, İstanbul'u dinlemişti gözleri kapalı..

Ve kelime kelime şiire dökmüştü dinlediklerini..

İstanbul'un söylediklerini artık biliyorduk…

Dinleseydik, ya bizim kentler ne derdi acaba!..

Mesela Samsun'u dinleseydik!..

Merak işte..

Usta Şair Orhan Veli'nin İstanbul'undan ilham alarak Samsun'a baktım!..

O, gözleri kapalı dinlemişti..

Bense gözleri açık baktım..

Ne mi gördüm?..

Bakın neler gördüm!..

*

Samsun'a bakıyorum, gözlerim açık,
Önce hafiften; 'kıvırmada usta' 'dansözler' çıkıyor,

Yavaş yavaş sallanıyor

“Şakşakçılar” etrafında;

“Dalkavukların” hiç durmayan “alkışları”,

Samsun'a bakıyorum, gözlerim açık

Samsun'a bakıyorum, gözlerim açık

“Büyükşehir”, “İlkadım”, “Atakum”,” Canik” derken;

“Mahallelerden”, sürü sürü çığlık çığlık.

“Öfke” yoğruluyor “varoşlarda”;
”Bir garibin,  arşı titretiyor ahı”;

Samsun'a bakıyorum, gözlerim açık;

Samsun'a bakıyorum, gözlerim açık;
Serin serin “hakiki dost dergâhları”

Cıvıl cıvıl “yüreklerinin kıyıları”

“Odunlarla” dolu “avlular”

“Çakal, Tilki,” sesleri geliyor “ormanlardan”

Güzelim hayatta “leş” kokuları;

Samsun'a bakıyorum, gözlerim açık;

Samsun'a bakıyorum, gözlerim açık;
Hayalimde eski Samsun'un “sıcaklığı”

Ayaklar altına alınmadığı “adam gibi yılların”;

“Hatrın”, “vefanın”, “doğruluğun” erdemi içinde

Samsun'a bakıyorum, gözlerim açık;

Samsun'a bakıyorum, gözlerim açık;
Bir “genç delikanlı” geçiyor kaldırımdan;

Başında “sevda yelleri”, evde bakıma “muhtaç” hasta ana-babası.
Bir şey düşüyor elinden yere;
Bir “iş müracaat dilekçesi” olmalı;
Samsun'a bakıyorum, gözlerim açık;

Samsun'a bakıyorum, gözlerim açık;
Bir “vatandaş” çırpınıyor caddelerinde;
”Karnın aç mı”, değil mi, biliyorum;

“Gözlerin sönük mü”, değil mi, biliyorum;

Bir “güneş batıyor” İlkadım'ın arkasından

Kalbinin vuruşundan anlıyorum;

Samsun'a bakıyorum.