Daha önceki yazılarımda ara ara bahsetmiştim, "Biz Süper Lig'e nasıl çıkarız" diye şu son 5 yılda kulübümüzde başkanlık yapanların hiç biri kendi isteği ile başkan olamadılar. Hep birilerinin itemeleri ve zorlamalarıyla destek sözleriyle (hiç birini tutmadılar) son anda aday olup başkanlığa seçildiler. Böyle oluncada ne programları ne de projeler ortaya çıkmıyor. Hedef ligi ilk onda bitirmek oluyor.
Lige çıkmanın tek yolunun "program ve projelerinin olduğunu söyleyenr bir başkan adayının ortaya çıkması" olduğunu defalarca yazmıştım. Kendisini hiç tanımadığım bu iş adamı söylemlerinde gerçekci ve ciddi ise ürettiği ve planladığı bu üç projeyle kimseden maddi destek istemeyen sadece destek verilmesini bekleyen bu iş adamına yol açmamız gerekmez mi?
Şimdi gelelim maça...

Ligin son haftasında bu maç hakkında yorum yapmak veya oturduğum yerden ayağa kalkıp bizi küme düşmekten kurtaran bu futbolcuları alkışlamak "......... buraya yumruk havaya" diye bağırmak hiç içimden gelmiyor. Samsunsporumun 44 yıllık mazisinde hiç bir sezon böyle kötü bitmedi. Düşünsenize bir kere ligin son haftasında belki de küme düşüp gelecek sezon Çorumspor, Beykozspor-Belediye Vanspor gibi takımlarla aynı ligi paylaşacaktık. Şimdi diyeceksinizç ki, "Ama düşmedik bu oyuncularla son maçı aldık" Peki küme düşmemeyi bu futbolculara mı borçluyuz. Yoksa bizi sahamızda 4-0 gibi farklı bir skorla rezil eden vede geçen hafta Adanaspor'dan ihtiyaçları olan 1 puanı alan Altay mı...!!! Yoksa play-off umutlarını kaybeden ve bu maça 8-9 eksikle gelen bir Adanaspor'a mı borçluyuz. Bu futbolcuların kendilerini alkışlamak maçı ligin 32.haftasındaki G.Antep Büyükşehir Belediyespor karşılaşmasıydı. Çünkü bu maçta ihtiyacımız olan 3 puanı biz kendi emeğimizle kendi çabalarımızla alıp kümede kalacaktık. Başka takımların emeği ve çabası sonucu bu ligde kalmak ve bu futbolcçuları mı alkışlamak..
Yazık çok yazık...