Kendinize yapılan bir “hakaret” karşısında;

“Vay şerefsiz, vay hain, şimdi sen görürsün” deyip “seviyeyi düşürmek” kolay!…

“Şeref, insan olmanın özelliği, en büyük değeridir. Şerefli ol, şerefsizliği seçme” deyip “seviyeyi yükseltmek” zor!...

*

“Kandırıldınız!...”

 “Vay sahtekâr, şimdi sen görürsün kandırmak nasıl olur, kazığın büyüğü nasıl atılır” deyip, “dibe düşmek” kolay!…

“Sahtekârlık, yalancının mumu gibidir, yatsıya kadar yanar”, deyip, “sahici kalmaya” devam etmek zor!...

*

Karşınızdakine “çuvaldızı” batırmak kolay!…

Kendinize “iğneyi” batırmak zor!...

*

“Vefasızlığa” uğradığınızda;

 “Vay vefasız, vay adi, şimdi sana vefasızlık nasıl yapılır göstereceğim!”  deyip, “vefayı bir semt adı” haline getirmek kolay!...

“Sabrın sonu selamettir” deyip, “zamanın en iyi ilaç olduğunu bilmek” zor!...

*

“İyilik” yaptınız, “kötülük” buldunuz!...

“Vay kalleş, “besle kargayı oysun gözünü” deyip, “intikam ateşi ile yanmak” kolay!...

Boşver aldırma, “sen iyilik yap, at denize balık bilmezse, halik bilir demek” zor!...

*

 “Mert” dediniz, “namert” çıktı!...

“Vay namert oğlu namert, seni doğduğuna pişman edeceğim” demek kolay!...

“Mert mertliğini, namert namertliğini yapar” deyip, “mert kalmaya” devam etmek zor!...

*

“Yıkmak” kolay, “yapmak” zor…

“Küçülmek” kolay, “büyümek” zor…

“Gönül kırmak” kolay, “gönül almak” zor…

“İnsan kaybetmek” kolay, “insan kazanmak” zor…

*

“Kolaya” “kaçanların” zaman geçmez ki, bir bir “düştükleri durumu” görüyorum!…

“Zora” “talip olanların” ise, “yükselerek geldikleri durumu”…

*

Hiç bitmeyecekmiş gibi “gözümüzde büyüyen” yeni bir yıla daha girdik, ajandalarınızda bulunsun…

Kim bilir, gün gelir, lazım olur…

*

“Zor olanı yapmak” dileğiyle “yeni yılınızı” kutlarım…