İç sahada zor geçmesi gereken bir müsabaka olacağı belli belliydi. Bu zor müsabakayı kazanmak sevindirici. Zoru kolaya çevirmek daha önemliydi. Samsunspor müsabakaya son haftalardaki kadro ve klasik oyun anlayışı ile başladı. Fakat ilk devredeki farklı uygulamalar ve görüntüler vardı. Neydiki bunlar; Özellikle ofans dönüşlerinde çıkışları yapan oyuncuların (Sercan-Burhan-Turgut-Oktay) olduğundan geç ve etkisiz dönüşleri topun arkasına geçememeleri savunmaya daha fazla yük binmesi oyunun ve topun kontrolünü karşıyaka bırakmış, oldu. Böyle oluncada görüntüde Karşıyaka daha dengeli ve oyuna hükmeden görüntü ortaya çıktı. Karşıyaka ise bu avantajlarda etkili olamayınca ilk devre iki duran topun ve de kullanan oyuncuların etkili vuruşları sonucu atılan frikik gollerle berabere sonuçlandı.

İkinci devre her iki takımda aynı kadro dağılımı ile devrede yapmadığının aksine özellikle orta alandaki tüm oyuncuların topun arkasına geçmeleri; Buradaki adam ve alan paylaşımında rakibi sıkıştırmaya ve de hata yapmaya zorlamaları dikkat çekiciydi.

Buradan yapılan kazanımlar sonucu ani ve dikine çıkışlardan (ki çıkış mesafeleri çok yerindeydi) Turgut'un taşımalarının sonucu Sercan'ın da tamamen geriden gelip boş pozisyonda öne geçmemizi sağladı. Samsunspor'un ilt devrenin tam tersine oyunu kendi yarı alanında belli mesafede kapatıp, rakibi burada etkisiz kılması, herşeyden önemlisi geriye dönme zamanı tanınmadan atak etkinliğini lakalamış oldu.

Bu tarz oyunlardan görüntü kontraatak şeklinde olur, top sende fazla kalmaz, topla fazla oynamazsın(ki ikinci devredeki topa sahip olma süresi 8:30 dk) ama rakibin ve de kendi durumun bunu gerektiriyorsa bu anlayışa bürünmelisin. Böyle geçen ve de lehimize sonuçlanan bu müsabakada iki ayrı devrede iki ayrı görüntü veren Samsunspor, izlemiş olduk. Özellikle ikinci devredeki anlayış başarılı taktikle birleşince haftayı karlı kapatmış olduk. Futbolcunun en saygı değer organı ayakları değil; Beyni olmalıdır!