Bir Kurban bayramını daha “karşılamanın” sevincini ve “uğrulamanın” hüznünü yaşadık…

Bir Kurban Bayramı daha “kaşla göz” arasında “bir tatlı huzurla” “geçti gitti”…

***

Hiçbir zaman “geçip gitmeyen” “birbirinin aynı” bir öncekinin “sanki hık demiş burnundan düşmüş”  “yurdum gündemine” ve dahi “insanlar alemindeki gündelik yaşamımıza” “nerede kalmıştık” diyerek “bodoslama” dalıyoruz, sıkı durun!…

***

Sımsıcak “tokalaştığımız” elleri, ellerimizle “tersleyeceğiz”!...

Gülen gözlerimizi birden “ihtiras bulutları” kaplayıp, kararacak!...

Hasret kokan sevgi dolu “cümle çiçeklerimiz”, susuz kalıp solacak!...

Her dakika işleyeceğimiz “hoşgörü” “cinayeti”nin kanları “kin ve öfke” “deresine” akacak yine!..

***

Hiçbir eli “terslememeyi!”…

Çiçekleri “soldurmamayı!”…

Kin ve öfke derelerini “kurutmayı!”…

İnsanlığın sahip olduğu tüm “erdemleri” adına, “başaramaz mı insanoğlu?!”...

***

“Temenni” demeyin…

“İyi niyet” deyip, geçmeyin…

Olamaz mı yani?...

N"olur olsa…

***

Hala dün gibi kulaklarımdadır, “her şey ilk tebessümle başlar, kimseden tebessümünüzü esirgemeyin çocuklar” diyen sesi öğretmenimin…

Hadi, ilk tebessümünüzle “üşüyen” yürekleri ısıtın!...

Denemeye değmez mi?...