Bir Berlusconi sendromu da benden. Beni de posta kutusu yumrukladı. Artık ünlü bir köşe yazarı olmam gerekmiyor mu? Tirajlarımızın falan artması lazım sanırım.Geçen haftaki şanssızlık ve şanstan da bahsettiğim makalemle ilgili bir dipnot düşmeden geçemeyeceğim .Okuyucularıma yalan haber yapmadığımı ispatlama fedakarlığıyla(!) tam da  gazeteden mutlu mutlu çıkmış yerde duran çantamı almak için eğilmiştim ki, buraya kadar her şey normal, doğrulmam ile birlikte beyin hücrelerimin yarısının ölümünün  gerçekleşmesi bir oldu.Kafamı posta kutusuna geçirdim (resmen) ve bu bana bir beyin tomografisi çektirmek,5 tüp kan vermek (ki beni kan tutuyor),ve günlerce kafa tasımdaki acıyla yaşamak olarak geri döndü..Yani diyeceğim o ki ;bir gazete de köşe yazmaya başlamak bir şans, kafatasını çatlatmak da şanssızlıksa, anlıyoruz ki insanlar bu döngüyü hep yaşıyor Bu ikisi birbirini hep kovalıyor.Şimdi benim inancıma göre ,buna kendini kandırmada diyebilirsiniz , sürekli her şeyin kötü gittiği dönemlere gireriz ya bazen ,ondan sonra hep iyi şeyler olacağına inandım ben ve oldu.Yani benim hayatımda şu an iyi bir şey olması gerekiyor (Tanrım ..?)

Hepimiz beklemiyor muyuz? Şans gelsin kapımızı çalsın.Yoooo mu diyorsun?Ben beklemiyorum.Yani sen şimdi yılbaşında hiç milli piyango bileti almadın yada  hiç iddaa oynamadın öyle mi? "Süper"(man) sin o zaman …! Ama bu yazıyı burada tıkamana izin veremem :) Senin için artık çok geç, ben geri kalanları kurtarayım en azından: )

Hani bazılarımız vardır aramızda, hatta şöyle sesleniriz onlara "ne kadar ballısın yaa.." Onlara bende uyuz oluyorum haklısınız. Bir kesimde "işini şansa bırakmaz" lardır mesela .Hep çalışırlar ama ne uzarlar ne kısalırlar.Hayat onlara çok acımasız bence de.Ve bir de "doğuştan lider" lerimiz vardır.Aslına bakarsan  doğumu senden farklı olmamıştır, büyük ihtimalle.Hangisiyiz,hangisi olmak istiyoruz,hangisi olabiliyoruz?Cevabı neden önemli biliyor musun?Hayat sana ona göre yer ayırıyor.Loca,kulis,arka sıra..

Bize meslek sahibi olmayı öğretiyorlar ama kendimiz olmayı öğretmiyorlar. O yüzden A,B,C… ismimizin hangi harfle başladığı önemli değil kendi başımıza ne katabiliyoruz karakterimize, işimize, eşimize, günlerimize, yaşadığımız evrene…

Bir çivi dahi çakmadan mı geçip gideceğiz sorarım size? Bir artımız dahi olmadan mı?" Dünyayı kurtaran adam" olmayalım tamam. Ondan geçtim, zaten çok var. Ama en azından "dünyamı kurtaran adam"ı olun birinin…