Şükret mağrur olma ululanma, kulak as ve hiç kendini görme.

      Her kapı, duvar "" Ben parlağım başkasının nuruyla parlamıyorum. Parlayan benim diyebilir. Fakat güneş "" ey ham hele ben bir batayım da ne olduğun meydana çıkar"" der.
Kasırga birçok ağaçları kökünden sökerse de alçacık bir ota ihsanda bulunur.

      Balta ağaçların dallarından, çokluğundan, sıklığından hiç korkar mı? Fakat bir ota saldırmaz. Neşter yaradan başka bir yere vurulmaz. Aleve odunun çokluğu ne gam? Kasap koyunun sürüsünden kaçar mı?

      Temiz şeyler temizlere aittir; pis şeyler de pislere.. Kendine gel!

      Âdemoğlu dilinin altında gizlidir. Bu dil can kapısına perdedir. Her kötü huyunu bir diken bil; dikenler kaç keredir senin ayağını zedelemekte. Nice defalardır kötü huyundan perişan bir hale düştün.

      Söz yuva gibidir mana kuş gibi, cisim ırmak gibidir, ruh akıp giden su gibi. Ateş İbrahim"e bir ziyan veremedi. Kim nemrutsa sen ona de; kork ateşten. Gözün bir an içinde gördüğünü dil yıllarca söylese anlatamaz.

       Zaman zamansızlığı bilmez zamansızlık âlemine varmak için hayretten başka yol yoktur. Kör pisliklerden çekinemez. Çekinmenin asıl sebebi asıl vesilesi gözdür. Bu görünen pislik bir parça suyla arınır. Fakat içte olan pislik arttıkça artar. İçteki pislikler anlaşıldı mı gözyaşından başka bir şeyle temizlenemez. Anlayış şudur. Beden testisi kırılınca içindeki su dökülür gider.
      Ahmak eğreti malı kendisinden sanır da onun üstüne titrer. Hay aşağılık adam hay!

      Uykuda kendisini mal sahibi görür. Hırsız çalacak diye korkar. Fakat kulağı çekildi de uyandı mı kendi korkusuyla kendisi alay eder. Bu cihanın aklına bu âlemin bilgisine sahip olan âlimlerin korkusu da buna benzer. Her biri kendisinde bilgi var zannına kapılır da birisi çalacak diye korkuya düşer.

      Zamanımı alıyorlar der hâlbuki bir fayda bir kare elde eden kişinin zamanı zaten onda yok. Halk beni işimden gücümden alıkoydu der ama canı ta boğazına kadar işsizliğe güçsüzlüğe dalmıştır.

     Âlimde bilgilerin yüz binlerce çeşidini bilirde zalim herif kendini bilmez. Her cevherin haysiyetini bilir de kendi cevherine gelince bir eşeğe döner.
Be hey âlim sen, ben caiz olan şeylerle caiz olmayan şeyleri bilirim dersin ama kendin caiz misin bundan haberin yok.

Son söz
      Nerde dert varsa deva oraya gider nerde yoksulluk varsa nimet oraya varır. Müşkül nerdeyse cevap ordadır. Gemi nerdeyse su ordadır.