Geçtiğimiz bir iki gün içinde kamuoyununda tanıdığı değerli bir abimizin annesi vefat etmiş.Cenaze namazına gittim. İkindi vaktinden sonra, hoca efendinin cemaat üzerine yaptığı olumlu ve birleştirici telkinlerden sonra merhum toprağa verilmek üzere yola çıkıldı. Cenaze aracını takiben merhumun defnedileceği Asri Mezarlığa gitmek için belediyenin tahsis ettiği otobüse bindik. Ne göreyim kimsecikler yoktu. Hareket ettiğimizde şoför efendi bir, ben iki bire avukat bir abimiz, daha ne olsun!? Cenazeye katılan cenaze yakınları ve kalabalığın önemli bir bölümü belli ki; kabristana özel araçlarıyla gelmişler.

      Belediyenin tahsis ettiği halk otobüsüyle gelen bizler sadece üç , bir de şoför efendi dört kişiydik!

      Halbuki merhumun başında dua ederken bizler hayatımızdaki insani değerleri hatırlatan ve yücelten mesajlara hoca efendi değinmişti.

     Aramızda Büyükşehir Belediye Başkanı Yusuf Ziya Yılmaz"da dahil olmak üzere diğer zat-ı muhteremler de yanımızdaydılar. Muhterem arkadaşların tamamı özel otomobilleriyle halktan ayrışarak, cenazenin ardından mezarlığa gittiler. İyi de diyeceksiniz bunda ne var? Ben de diyorum ki burada yanlış olan bir şey yok mu?

     En azından yapılması gereken duaların ve merhumun hatırına birlikte olmak ve de belediye başkanımızın öncülüğünde boş olan belediye otobüsünü doldurarak halk kaynaşmasına katkıda bulunmaktı.Böylece sağlanan yakınlaşmadan, yüz yüze gülümsemelerden doğan güzellik, dokunuş orada bulunanların günlük hayata taşıyacağı empatiyi bir düşünün!?

     Fakat görünen o ki bizler hoca efendinin telkinleri karşısında bile düşünmeyi unutmuşuz. Toplumu bütünleştirmesi görevi olan belediye başkanımız akabinde meclis üyeleri ve siyasiler bunun yanında toplum önünde seyreden herkes ne yazık ki; bu hazin manzara içine dahil olmuştur. Üzüldüm.

     Bireysel düşünmekten ziyade, toplum içerisinde düşünmek, fikir üretmek topluma fayda getirir. Aklımıza gelmişken söyleyelim, İsveç"te bir başbakan halk otobüsüne halkıyla birlikte binerken bizde neden olamıyor cevabı var mı? Bu toplumsal beklentimiz umarım zamanla olur.

    Merhuma tekrar Allahtan rahmet dilerim.

                                                                                                   Saygılarımla.