Dünyada yönetimlerinin seçimle gelip yine seçimle değişmesi genel kabul gören bir olgudur. Kabul etmemiz gerekiyor ki gerçekte niyetleri ne olursa olsun çoğunluğun oylarıyla oluşmuş ve iktidar gücü içinde yer almayacak oranda toplum kesimlerinin haklarını güvence altına alan bir siyasi yapılanma, insanlık için en az kötü olan bir yönetim şekli olarak görülebilir. Birçok uluslar arası toplantılar da serbest seçimler yoluyla yönetimlerin belirlenmesinin önündeki engellerin yeni yaptırımlara bağlandığından pekâlâ söz edebiliriz. Dolayısıyla bunun dışında ki girişimler tüm dünyada kabul edilebilir bir durum olmaktan çıkmıştır. Ancak ne var ki hala gelişmemiş ülkelerde, İslam dünyasında demokrasi dışı süreçlere tevessül edilebilmektedir.

İnsanına değer vermeyen herkesi düşman, toplumun kullanacağı her özgürlüğü tehlikeli gören, bu şekilde milletin enerjisini bloke eden ülkenin asıl sorunlarıyla değil saçma sapan senaryolarla iç düşman icat edip onu kovalayan bir yapıyla geleceğe güvenle bakmak mümkün değildir. Yüzyılın başında iç düşmanlarla uğraşa uğraşa koskoca bir ülke tarumar oldu. Yeni yüzyıl da 28 Şubatlarla, bildirilerle, Ergenekonlarla, geçerse ki geçmektedir geleceğe dair karamsarlığımızı artırmaktadır.

Ergenekon"un ortaya koyduğu yapı, her ne olursa olsun devlete sahip çıkmayı bir görev olarak gören, hatta kendilerini devletin sahibi olarak gören ve bundan dolayı ister seçimle ve oy çoğunluğuyla gelsin, ister başka bir biçimde gelsin, darbeler yoluyla iktidara hâkim olmayı kendilerine bir vatanseverlik borcu olarak kabul ettirdikleri bir gerçek olarak dururken bu yapının sağlıklı bir demokrasi yolunda ilerlemesi söz konusu olmayacaktır.

 Sorunu çözmek, doğru teşhis ve doğru önermelerden geçer. Bu açıdan milletin oylarıyla seçilen, yine serbest seçimlerle değişen, bir sonraki seçimlere kadar ülkeyi yöneten ve bütün toplum kesimlerinin haklarını korumayı görev bilen yönetimlerin varlığını yeter şartlardan birisi olarak görmek gerekir. Bunun içinde süratle bir zihniyet değimine ihtiyacımız olduğunu bilmek gerekiyor. Aksi halde Türkiye çağdaş toplumlar seviyesine çıkmayı hayal etmekle yetinecektir. Darbeli demokrasi hüviyetinden hiçbir zaman kurtulamayacaktır.