Ne olursan ol “önce insan olmak” gerekir.  İnsan olmak, hepimizin özlemi değil mi, ne dersiniz? Ya da öyle olması gerekmez mi?  Ama bazıları var ki, insan olmadığının farkında bile değildir, kendini insan sayar, üstelik de olması gereken insan. Söz ve söylemleri yalan üzerine kurulmuştur. Karşısındakinin de insan olduğunu hesaba katmaz, onu kendisi için bir araç olarak görür. Bu nedenle de onu sömürmek ve aşağılamaktan zevk alır, sadist bir kişilik sergiler. Duyguları öfke, kin, kıskançlık ve düşmanlık hislerinden davranışları da bu duygular doğrultusunda gerçekleşen eylemlerden oluşur. Onun için yoktur başkasının önemi, varsa da yoksa da kendi çıkarı her şeyin üstündedir. “Haram helal deme ver Allah"ım, yiyemezsem al Allah"ım” diyen bir felsefesi vardır. Yer bunlar, deveyi hem de hamutuyla. Sorsak yine de insanım derler, arlanma, utanma bilmezler.

Bu kimselerin bir başka özelliği de farklılıklara tahammülü ya çok düşüktür ya da hiç yoktur. Toleransın zenginlik kaynağı ve sosyal bütünleşmenin temel harcı olduğunu asla kabul etmezler, hoşgörüden yoksun kimselerdir. Bunların insan benzeyen bu nedenle de yegâne özelliği, insan şeklinde dünyaya gelmeleridir. Aslında dünyaya gelişimimizde yoktur birbirimizden fakımız. Üstelik hepimiz de, iyiyi ve güzeli yakalama eğilimiyle dünyaya gelmişizdir. İnancımıza göre Yüce Yaratan"ın “insanları en güzel şekilde yarattım” ifadesi ve buna dayalı olarak, “dünyaya gelen her insan, ergenlik dönemine kadar günahsızdır” anlayışı insanın dünyaya gelişindeki benzerliği ve güzelliği dile getirmektedir. İnsan olmak için insan taslağına uygun olarak bir insandan dünyaya gelmek şart ama yeterli değil. Önemli olan bu dünyanın bize insan olma yönünde kazandırdıkları niteliklerdir. Bu da insanın içinde bulunduğun toplumun değerlerini benliğine sindirmesi ve ona uygun davranışlar geliştirmesiyle gerçekleşir.

İnsani değerler, sözü günlük dilde sıkça kullanılan bir kavram. Bu kavramın ifade ettiklerini evrensel anlamda maddeleştirecek olursak;
1. Bütün insanların değerli olduğuna gönülden inanmak;
2. İncinse de incitmemek;
3. Başkalarının değil, var edene kul olmak;
4. Sorumluluklarının farkında olmak ve gereğini yerine getirmek;
5. İnsani değerleri sömürü için bir araç değil varoluş için bir kaynak kabul etmek;
6. Sahip olduğu her şeyi, kendi malı değil, öncekilerin kendisine emanetleri olduğunu kabul etmek; 
7. Doğru varoluşunu akıl ve bilim üzerine temellendirmek;
8. Sevgi, saygı, tolerans ve hoşgörü insan ilişkilerinin harcı, bireysel ve toplumsal varoluşun yaşam iksiri olduğunu benimsemek;
9. Vefa ve vicdan sahibi olmaktır.

İşin derinliklerine inerek, ya da her hangi bir toplumun temel değerlerini dikkate alarak, bu maddeleri çoğaltabilirsiniz. Biz sadece evrensel olan ve mükemmellin ana ilkelerini ifade etmeye çalıştık.  Duygu ve düşüncelerini, söz ve söylemlerini, tüm davranış ve eylemlerini bu değerler doğrultusunda yapılandıran kimse, insan olma yönünde başarılması gerekenleri başarmış ve başarmamın da mutluluğunu doyasıya yaşayan kimsedir, derim. Daha doğrusunu siz bilirsiniz, ne diyebilirim! Tek bir sözüm var, “insan olmak için, insanı anlamak ve insanın değerine inanmak” gerekir.
Yunus oldum beni aradım, kendi içimde bulamadım,
Bana bir ben gerek, sırrına erip seni bulmak için.
Bade sundular bir kadeh içtim, tadına doyamadım,
Kurtman Hocayım, çok uğraştım sırrına ermek için.